Sabit ortodontik tedavinin temel parçası olan braketler tedavi sırasında çeşitli nedenlerle dişten ayrılabilmektedir. Hastaya veya ortodontiste bağlı çok sayıda faktör braket kopmasını etkileyebilir. Hastayla ilişkili faktörler olarak mine defektleri, kooperasyon, ağız hijyeni gibi nedenler sayılabilirken, ortodontiste bağlı faktörler mine pürüzlendirme yöntemi, primer, kompozit rezin türü, ışık cihazı, polimerizasyon süresi ve kullanılan braket tipi olarak sayılabilir. Ortodontist tedavi sırasında zaman kaybını önlemek veya ekonomik tasarruf sağlamak amacıyla aynı braketi tekrar kullanmayı isteyebilir. Bu amaçla çeşitli geri dönüşüm yöntemleri braketlerin kullanılmasına olanak sağlamaktadır. Ortodontik braketlerin geri dönüşümü için birçok yöntem mevcuttur; geri dönüşüm için seçenekler yakma, freze etme yöntemi, kumlama ve lazer olarak sayılabilirken, bu yöntemler kombine olarak da uygulanabilmektedir. Braketlerin geri dönüşümünün braketlerin mine yüzeyine bağlanma dayanımına ve braketlerin fiziksel özelliklerine etkisi araştırma konusu olmuştur. Braketlerin geri dönüşümüyle birlikte slot boyutlarında değişiklik olup olmaması, sürtünme ve korozyon miktarları araştırılmıştır. Geri dönüştürülerek kullanılan braketlerin fiziksel özelliklerinde oluşan değişikliğin klinik açıdan etkisi üzerinde durulmuştur. Ayrıca uygulanan geri dönüşüm yönteminin braket materyali tipine (paslanmaz çelik, seramik) bağlı olarak da etkisi değişebilmektedir. Her geri dönüşüm yöntemi kendine özgüdür ve etkileri de farklı olabilmektedir. Kullanılan geri dönüşüm yöntemlerinin birbirlerine göre avantajları ve dezavantajları olduğu için ortodontist braketleri tekrar kullanmak istediğinde braket tabanındaki artık adezivi temizlemek için kullanacağı uygun yöntemi seçmelidir. Bu derlemenin amacı ortodontik braketlerin geri dönüşüm yöntemlerini tanımlamak, bu konuda yapılmış çalışmaları incelemek ve geri dönüşüm yöntemlerinin braketler üzerine etkilerini açıklayarak klinik açıdan öngörü sağlamaktır.