Amaç: Bu çalışmada Ankara il merkezinde bazı sağlık kurumlarına başvuran18 yaş ve üstü kişilerin sağlık çalışanlarına yönelik şiddet algısınındeğerlendirilmesi amaçlanmıştır.Gereç ve Yöntem: Araştırma Ankara il merkezinde bazı aile sağlığı merkezlerive Gazi Üniversitesi Tıp Fakültesi Hastanesinin bazı polikliniklerine başvuran,18 yaş ve üstünde, anket uygulamayı kabul eden 1179 kişi ile yürütülmüştür.2012 yılı EkimKasım ayında yapılan çalışma kesitsel tiptedir. Hazırlanmış olan anket formu yüz yüze görüşme yöntemiyle uygulanmıştır. İstatistiksel yöntem olarak tanımlayıcı istatistikler Ki-kare, Yates düzeltmeli ki-kare testi kullanılmıştır. Veriler; ortalama (±) standart sapma, frekans dağılımı ve yüzde olarak sunulmuştur. İstatistiksel anlamlılık değeri p<0.05 olarak kabul edilmiştir.Bulgular: İncelenenlerin %19.5i sağlık çalışanına uygulanan fiziksel şiddete,%32.7si sözel şiddete şahit olduğunu/karşı karşıya kaldığını belirtmiştir.Katılımcıların %56.3ü sağlık çalışanlarının en çok acil servislerde şiddetemaruz kaldığını, %55.5i şiddet olaylarının en çok devlet hastanesindemeydana geldiğini düşündüğünü belirtmiştir. Katılımcıların %22.9u sağlıkçalışanına şiddetin bazı durumlarda gerekli olduğunu düşündüğünü, %20.2sisağlık çalışanının şiddeti hak ettiğini düşündüğünü belirtmiştir.Sağlıkçalışanına yönelik şiddetle ilgili gerekli yasal düzenlenmeler hazırlanmalıdır katılımcıların %87.5i katıldığını belirtmiştir. Erkeklerde ve düzenli ilaç kullanmayanlarda sağlık çalışanına uygulanan fiziksel şiddete şahit olma/karşı karşıya kalma durumu daha yüksek saptanmıştır (p<0.05).Sonuç: Şiddet önemli bir iş sağlığı sorunudur. Çalışmada şiddet olaylarının ençok acil servislerde ve devlet hastanelerinde meydana geldiği saptanmıştır.Bu birimlere yönelik müdahale stratejileri geliştirilmelidir. Şiddetle ilgili yasal düzenlemeler yapılmalıdır.
Purpose: Aim of this study is to evaluate 18 years and older people s perception of violence aganist healthcare workers who admitted some health centers in Ankara. Materials and Methods: This cross-sectional type of study was conducted among 1179 18 years and older people who visited some family medicine clinics in Ankara and some clinics of Gazi Faculty of Medicine from October to November 2012. The questionnaire form was administered face-to-face interview technique. Chi-square and Yates adjustment chi-square test was used in the statistical analysis. Data is presented as mean (±) standartd deviation and frequency distribution. p<0.05 was adopted as statistical significance value. Results: Of the patients 19.5% had witnessed to physical violence of the health worker, 32.7% had witnessed verbal violence. 56.3% of participants stated that health care workers most exposed to violence in emergency departments and, 55.5% thought it would be in the public hospital indicated that the most violent incidents. 22.9% of the participants think violence aganist health worker is necessary in some cases, 20.2% thought it deserved to have stated the violence. 87.5% of the participants were attended to it is necessary to prepare legal arrangements about violence against healthcare workers premise. Witnessed physical violence to be applied to the health status of employees was higher than that both men and people don t use their drug regularly (p<0.05). Conclusion: Violence is an important occupational health problem. In this study, the most violent incidents occurred in emergency departments and public hospitals. Intervention strategies should be developed at these institutions. Legal arrangements against violence should be made.
