Tıpta Uzmanlık Kurulu Müfredat Oluşturma Sistemi (TUKMOS), Türkiye’de uzmanlık eğitiminin kalitesini artırmak ve ulusal ölçekte standardizasyonu sağlamak amacıyla oluşturulmuştur. 2011 yılından itibaren zorunlu olan bu sistem, tıp alanında 88 uzmanlık dalı için çekirdek müfredat geliştirmiştir; bunların 43’ü ana dal, 45’i ise yan dal uzmanlık branşlarını kapsamaktadır. Bu derlemede, TUKMOS’un tarihsel gelişimi, müfredat yapısı, uygulamadaki karşılıkları ve eğitime olan etkileri değerlendirilmiştir. Çalışma, ilgili literatür ve güncel resmi belgeler esas alınarak hazırlanan bir geleneksel derlemedir. Klinik ve girişimsel yetkinliklere yönelik öğrenim hedefleri tanımlanmıştır. Ancak sahadaki bulgular, bu müfredatların tüm kurumlarda etkin şekilde uygulanamadığını göstermektedir. Eğitimcilerin sürece yeterince katılmaması, ölçme ve değerlendirme araçlarının sınırlı kullanılması, dış rotasyonlardaki işleyiş sorunları ve bilimsel araştırma eğitimine yeterli önem verilmemesi, karşılaşılan başlıca sorunlardandır. TUKMOS’un zorunlu hale gelmesi, sadece müfredatların hazırlanmış olmasını değil, aynı zamanda bu müfredatların sahada etkili ve sürdürülebilir bir şekilde uygulanmasını da zorunlu kılmaktadır. Bu nedenle, eğiticiler ve uzmanlık öğrencileri için TUKMOS farkındalığının artırılması, denetim ve izleme süreçlerinin güçlendirilmesi, uzmanlık eğitiminin kalitesini artırmada önemlidir.
The Medical Specialization Board Curriculum Development System (TUKMOS) was established in Turkey to enhance the quality of specialty training in medicine and to ensure standardization on a national scale. This system, which has been mandatory since 2011, has developed core curricula for 88 medical specialties, of which 43 are primary specialties and 45 are subspecialties. This review evaluates the historical development of TUKMOS, the structure of its curricula, their practical implementation, and their impact on medical education. This is a traditional review based on the relevant literature and current official documents. Learning objectives related to clinical and procedural competencies have been defined. However, field data indicate that these curricula are not effectively implemented across all institutions. The main challenges include insufficient involvement of educators, limited use of assessment and evaluation tools, problems in the functionality of external rotations, and the lack of adequate emphasis on scientific research training. The mandatory nature of TUKMOS requires not only the existence of these curricula but also their effective and sustainable implementation in practice. Therefore, raising awareness of TUKMOS among educators and medical residents, and strengthening supervision and monitoring processes, are important steps for improving the quality of specialty training.
