ANKARA EĞİTİM VE ARAŞTIRMA HASTANESİ TIP DERGİSİ, cilt.56, sa.1, ss.22-24, 2023 (Hakemli Dergi)
Amaç: Primer anterior omuz çıkığı nedeniyle hastaneye başvuran hastaların tedavi sonuçlarını, tekrar çıkık oranlarını ve tedavi sonuçlarına etki eden faktörleri değerlendirmek
Gereç ve Yöntem: Ocak 2016 ve Ocak 2020 tarihleri arasında, ilk kez (primer) anterior omuz çıkığı nedeniyle hastanemize başvuran ve kapalı redüksiyon sonrası geçici immobilizasyon yöntemiyle konservatif olarak tedavi edilen hastaların verileri değerlendirildi. Daha önceden çıkık öyküsü olan, romatolojik hastalığı olan veya verileri eksik olan hastalar çalışmaya dahil edilmedi. Hastaların tekrar çıkık öyküsü olup olmadığı; eğer tekrar çıkık geliştiyse, ilk travmadan ne kadar süre sonra gerçekleştiği bilgileri incelendi. Ayrıca, tüm hastaların fonksiyonel değerlendirmeleri Oxford Shoulder Instability Score (OSIS) ile yapıldı.
Bulgular: Çalışmaya 43 hasta dahil edildi. Hastaların ortalama yaşı 45,23 ± 17,2 olup hasta yaşları 20-76 arasındaydı. Hastaların 33’ü (%76,7) erkek, 10’u (%23,3) kadındı. Hastaların ortalama takip süresi ise 48,8 ± 12,4 olarak bulundu (En az 31, en çok 86 ay). Hastaların son takipteki ortalama OSIS değeri 45 ± 3,45 olarak bulundu. Hastaların takiplerinde, 21 hastada (%48,8) tekrar omuz çıkığı görüldü. Kırk yaş üstü ve 40 yaş altındaki hastalar karşılaştırıldığında tekrar çıkık oranları sırasıyla, 9/25 (%36) ve 12/18 (%66,6) olarak bulundu (p=0,094). Kırık eşlik eden 6 hastada rekürren omuz çıkığı görülmedi.
Sonuç: Primer anterior omuz instabilitesi sonrası, geçici immobilizasyon ile konservatif tedavi edilen hastalarda tekrar çıkık görülme oranları yüksek olduğu bulunmuştur. Proksimal humerusta eşlik eden kırık varlığında tekrar çıkık daha az görülmüştür.