Kocaeli Üniversitesi Mimarlık ve Yaşam Dergisi, cilt.6, sa.2, ss.371-392, 2021 (Hakemli Dergi)
Geleneksel konutlar geçmiş nesillerin gündelik sosyal hayatlarının delili olan miras varlıklarıdır. Kentlerin hızla değişim ve dönüşüm gösterdiği günümüzde bu miras varlıklarını belgelemek, korumak ve gelecek nesillere aktarmak bugünkü neslin önemli bir görevi olmuştur. Bu çalışmanın amacı yok olmaya yüz tutmuş Sivas geleneksel konut mirasının günümüze ulaşan son örneklerini belgelemek, mimari özelliklerini değerlendirmek ve koruma sorunlarını ortaya koymaktır. Sivas kent merkezinde gerçekleştirilen alan çalışması sonucu tespit edilen 106 geleneksel konutta envanter çalışması yapılmıştır. Elde edilen bilgiler harita, şekil, grafik ve tablolara dökülerek belgelenmiştir. Söz konusu konutlar geç 19. yüzyıl ve erken 20. yüzyıla tarihlenmektedir. Verilerin değerlendirilmesi bağlamında: geleneksel konutların yerleşim özellikleri, plan özellikleri, cephe organizasyonları, yapım sistemleri ve malzeme kullanım özellikleri, tarihi çevre karakteristikleri ve koruma sorunları aktarılmıştır. Kent ölçeğinden başlayıp yapı ölçeğine kadar yapılan detaylı analizler sonucunda Sivas kent merkezinde sürekli bir geleneksel dokunun varlığından söz edilememektedir. Mevcut yapıların, katmanlı bir kültürel tarihe sahip olan Sivas ilinin, geleneksel Türk Evi’ne dair son örnekleri olması konutların mimari, kültürel ve sosyal değerlerini daha da önemli kılmaktadır. Bu çalışma Sivas geleneksel konutlarının karakteristik özelliklerini ve mevcut durumlarını ortaya koymaktadır ve gelecek çalışmalar için kaynak niteliği taşıması beklenmektedir.
Traditional houses are heritage assets proof of the daily social life of past generations.
Documenting, conserving, and transferring of these heritage assets have been an
important task of the present generation when cities are rapidly changing and
transforming. The aim of this study is to document the recent examples of the
traditional house heritage of Sivas, which has been destroyed, to evaluate its
architectural characters, and to reveal conservation problems. Inventory studies were
conducted in 106 traditional houses identified as a result of fieldwork in Sivas Province.
The information obtained is documented through maps, shapes, charts and tables. The
houses ages in question are defined to the late 19th century and early 20th century. In the context of data evaluation: the settlement organization, plan organization, facade
organizations, construction systems-material usage features, historical environmental
characteristics, and conservation problems of the traditional residences have been
conveyed. As a result of detailed analysis, which started from the city scale to building
scale, it is not possible to talk about the existence of a continuous traditional
architecture pattern in Sivas Province. The recent examples of the traditional Turkish
House of Sivas Province, which has a stratified cultural history, make the architectural,
cultural, and social values of these structures even more important. This study reveals
the characteristics and current conditions of Sivas' traditional houses and is expected
to be a resource for future studies.