Akademik Veri Yönetim Sistemi
Türk Ortodonti Derneği Kongresi, Antalya, Türkiye, 2 - 06 Ocak 2025, (Yayınlanmadı)
Bu olgu sunumunda, erişkin bir bireyde ortodontik tedavi sonrası gelişen nüks ve temporomandibular eklem (TME) disfonksiyonunun stabilizasyon splinti ve şeffaf plaklarla tedavisinin sonuçları bildirilmiştir.
Basit çapraşıklık nedeniyle kliniğe başvuran 18 yaşındaki kadın hastanın, klinik muayenesinde Angle Sınıf II divizyon 1 subdivizyon maloklüzyon, 3 mm alt orta hat sapması, maksillada orta hat diasteması, mandibulada çok hafif çapraşıklık (2 mm) olduğu gözlemlenmiş; lateral sefalometrik radyografisinde ise iskeletsel Sınıf 1 anomali (SNA: 80°, SNB: 78°, ANB: 2°) ve optimum vertikal büyüme paterni (SN/GoGn: 40°) tespit edilmiştir. Hastanın tedavi planlamasında çekimsiz sabit ortodontik tedavi ve sınıf 2 elastik kullanımı planlanmış; bu doğrultuda 12 ay süreyle sabit ortodontik tedavi uygulanmıştır.
Tedaviden 7 yıl sonra, “şiddetli eklem ağrısı” ve “ön dişlerde hafif bozulma” şikayetiyle kliniğimize başvuran hastanın muayenesinde, Angle Sınıf II divizyon 1 subdivizyon maloklüzyon, 2 mm ön açık kapanış, 1 mm alt orta hat sapması, TME’de kliking ve krepitasyon ile birlikte ağrı tespit edilmiştir. TME’nin 3 boyutlu radyografik değerlendirmesinde kondil başının kortikal bütünlüğünde bozulma, eklem aralığında daralma ve fossa ile kondil başı arasında kemik temasları gözlenmiştir. Hastanın sentrik ilişki kaydı yüz arkı transferi ile artikülatöre transfer edildiğinde dişlerde erken temasların olduğu tespit edilmiştir.
Hastanın eklem şikayetlerini gidermek ve doğru kondil-fossa ilişkisini sağlamak amacıyla stabilizasyon splinti hazırlanmış ve uygulanmıştır. Düzenli olarak kontrollere çağrılan hastada splint üzerinde gerekli aşındırmalar yapılarak sürekli maksimum diş teması sağlanmış ve 7 aylık tedavi sonucunda TME ağrılarının kaybolduğu, kliking ve krepitasyon seslerinin sonlandığı, oklüzyon ve maksimum açıklıkta orta hatların düzeldiği gözlenmiştir.
Hastanın splint tedavisi sonrası oklüzyonun stabilizasyonu için şeffaf plaklarla üst molar intrüzyonu ve distalizasyonu planlanmıştır. Plakların ankrajını artırmak amacıyla minividalar kullanılmıştır. Tedavi sonunda Angle Sınıf I molar ilişki, ideal overjet ve overbite elde edilmiştir.Sefalometrik çakıştırmada, üst molar intrüzyonuna bağlı olarak mandibular düzlem açısında 2° anterior rotasyon ve ön açık kapanışta düzelme gözlenmiştir.Sentrik ilişki kaydında tüm dişlerde ideal oklüzal ilişkiler sağlandığı gözlenmiştir.