Kanser çağımızın en önemli hastalıklarından biridir ve vücut hücrelerinin kontrolsüz çoğalması ve yayılmasıyla oluşan ciddi bir sağlık sorunudur. Konvansiyonel kemoterapi kanserde en önemli tedavi yöntemlerinden biri olmakla birlikte önemli yan etkilerle ve istenmeyen biyodağılımla sonuçlanabilmektedir. Hedeflendirilmiş ilaç taşıyıcı sistemler bu sorunların üstesinden gelebilmek için üzerinde çalışmaların devam ettiği sistemlerdir. Fakat günümüzde hedefleme stratejilerinin çoğunluğu tümör hücrelerinin kendisini hedeflemeye odaklanır. Bu nedenle hedeflenmeyen tümör hücreleri, tümör destekleyici hücreler ve tümör destekleyici ortam göz ardı edilmektedir. Bu durumun önüne geçebilmek için alternatif bir yaklaşım olarak tümörün ekstraselüler matriksine (extracellular matrix-ECM) hedefleme tartışılmaktadır. ECM, çok hücreli bir organizmada bazı hücreler tarafından salgılanan hücreler arasını dolduran ve tanımlanmış bir alanda hücreleri tutan bağlayıcı madde olarak işlev gören çeşitli proteinler ve polisakkaritler için kullanılan genel bir terimdir. ECM, embriyonik gelişim ve organ homeostazı sırasında sıkı bir şekilde kontrol edilmesine rağmen kanser gibi hastalıklarda düzensiz hale gelmektedir. Tümörden türetilen ECM’nin, normal ECM ile karşılaştırıldığında biyokimyasal olarak farklı olduğu bilinmektedir. Yapılan çalışmalar endotel hücreleri, fibroblastlar, makrofajlar, fibronektin, laminin, tenaskin gibi ECM bileşenlerinin tümör gelişimine katkıda bulunduğunu ve tümöral ECM’de bu bileşenlerin arttığını göstermiştir. Kanserin ilerlemesini destekleyen ECM homeostazındaki değişikliklerden faydalanarak ECM bileşenlerinin hedeflenmesi kanser ilerlemesini önlemek için giderek daha ilgi gören bir terapötik yaklaşım haline gelmiştir. Bugün tümör hücrelerini, tümör destekleyici hücreleri ve tümör destekleyici ortamı eş zamanlı olarak etkileyen bu yaklaşım, tedavi etkinliğinin iyileştirilmesinde faydalı olabilir.