Türk Dünyası Yolunda Bir Ömür Prof. Dr. Mehmet Şahingöz’e Armağan, Necdet HAYTA,Hamza KELEŞ,Cengiz DÖNMEZ,Tuğba BELENLİ,Tuğba ORTAÇ, Editör, Berikan Yayınevi, Ankara, ss.99-113, 2022
Geçmiş
zamanlardaki toplumsal yapı (siyasi, sosyal, askeri ve ekonomik gibi)
çocukların kavramsal ve bilişsel kapasiteleri için hem karmaşık hem soyut hem
de zamansal olarak uzaktır. Dolayısıyla çocuk, geçmişin ayrıntılı dehlizlerinde
dolaşırken hiçbir ipucu bulamadığı için kendi ve yakın çevresinin bakış
açılarına göre geçmiş olayları anlamaya çalışmaktadır. Başka bir anlatımla
çocuk, geçmişi kendi ve sosyal çevresinin değer, inanç ve kanaatlerine uygun
olarak tahayyül edebilmektedir. Bu durum ilk bakışta zorlama bir düşünce tarzı
olarak değerlendirilse de aslında çocuğun tarihi konuları günümüze getirerek
anlama çabasının bir sonucu olmaktadır. Bunun ilk sakıncası tarihi konuları o
günün şartlarına göre anlamaktansa bugünün koşullarına göre değerlendirmektir.
İkinci olarak tarihi kişilikleri bugünün dünyasına getirerek onlarla sınırları
bulanıklaştıran bir psikolojik yolculuğa çıkarak, olayları anlamaya çalışmaktır.
Ancak temel eğitimde tarihin öncelikli amaçlarından biri, sosyal ilişkilerin o
günün şartlarına göre kavranmasının sağlanmasıdır[1].
Babil,
Mısır veya Anadolu’nun tarihi dönemlerdeki toplumsal yaşamını anlamaktaki
güçlük, bu uygarlıkların zamansal uzaklıkları ile açıklanamayabilir. Elbette
bugünün toplumsal yaşamı ile o dönemlerin yaşamı arasında “ideal, ilgi ve amaç”
yönlerinden farklılıklar bulunmaktadır. Çocukların soyut olan bu farklılıkları
temel eğitimde kavraması güçtür. Bu nedenle çocuğun tarihsel arka plan
bilgisini kavraması somut yollarla olmalıdır. Bunu sağlamak için çocuğa,
geçmişi bağlamına uygun olarak tercüme edebilmede yardım etmek gerekmektedir.
Son
zamanlarda temel eğitimde tarihi konuları o günün bağlamına göre anlama ve
şimdicilik (presentism) tuzağından uzak durma konusuna dikkat çekilmektedir[2]. Bu kapsamda tarihi
konuların öğretiminde şimdicilik düşünme eğiliminden uzak durmak ve tarihsel
bakış açısı almak (historical perspective taking) ön plana çıkmaktadır. Gerek
şimdicilik gerekse de tarihsel bakış açısı almak, geçmiş ve bugün arasındaki
genel ilişkinin belirli bir öncülüne dayanmaktadır. Bununla birlikte şimdicilik,
bugünün değerlerine sadık kalarak tarihi konuları anlamada sorunlu ve aşırı bir
genelleştirme olarak tanımlanırken[3], tarihsel bakış almak, tarihi konuları
kendi değer, inanç ve düşünce sisteminde irdelemek anlamına gelmektedir[4]. Ancak buna rağmen
tarihsel bakış açısı almak ile ilgili çalışma ve araştırmaların oldukça az
olduğu belirlenmiştir[5]. Bu durum tarihi anlamada
bir sınırlık oluşturduğu için şimdicilik düşünme eğiliminden kaynaklı klişe
genellemelerle baş edebilmek ve tarihsel öğrenmeyi sağlayabilmek amacıyla tarihi
konuların öğretiminde tarihsel bakış açısı almak kavramanın kullanımı ve öncülü
üzerinde düşünmeyi gerektirmektedir. Bu bağlamda çalışmanın amacı, şimdicilik
ve tarihsel bakış açısı almak kavramlarının kavramsal çerçevelerini alanyazın
bağlamında incelemektir.
[1] John Dewey, Temel
Eğitimde Tarihin Amacı (Çev: B. Ata), Milli Eğitim, 2000, s. 147.
[2] Peter Seixas, “Translation and its Discontents: Key
Concepts in English and German History Education”, Journal of Curriculum Studies, 48(4), (2016) s. 427-439; Sam
Wineburg, Historical Thinking and Other
Unnatural Acts. Charting the Future of Teaching the Past, Philadelphia, PA:
Temple University Press, 2001.
[3] Tim Huijgen, Carla van Boxtel, Wim van de Grift ve
Paul Holthuis, “Toward Historical Perspective Taking: Students' Reasoning When
Contextualizing the Actions of People in the Past”, Teaching and Teacher Education, 45, (2017), s. 110–144.
[4] Sezgin Elbay, “Sosyal Bilgiler Dersinde 7. Sınıf
Öğrencilerinin Tarihsel Bakış Açısı Alma ve Anlatılarının İncelenmesi”, Adnan Menderes Üniversitesi Eğitim Fakültesi
Eğitim Bilimleri Dergisi, 11(2), (2020), s. 59-74.
[5] Erkan Dinç ve Servet Üztemur, “Tarihsel Bakış Açısı
Edinme Ölçeğinin Türkçeye Uyarlanması ve Tarih ve Sosyal Bilgiler Öğretmen
Adaylarının Tarihsel Bakış Açısı Edinme Becerilerinin İncelenmesi”. Anadolu Journal of Educational Sciences
International, 8(2), (2018), s. 441-481; Elbay, a.g.m., s. 59-74; Huijgen vd., a.g.m.,
s. 110-144.