Yorgunluk yaygın ancak özgül olmayan bir tıbbi yakınma olarak genel tıpta hekimleri en çok zorlayan belirtilerden biridir. Aynı zamanda psikiyatrik ve diğer tıbbi hastalıkların pek çoğunda hastalığa eşlik eden ve tanı, tedavi sürecini olumsuz etkileyen bir belirtidir. Özgül olmayan yorgunluk yakınması olan hastalarda tıbbi muayene ve laboratuar tetkiklerinde bir bulgu olmaması bu hastalara yaklaşımda ciddi zorluklara neden olmaktadır. Yorgunluk yakınması olan hastaların çoğu, rutin incelemelerinde organik bir neden bulunamadığında, psikiyatra gönderilmektedirler. Bu durum hem hastalar için can sıkıcı olmakta hem de özgül bir psikiyatrik hastalık saptayamayan psikiyatrların iş yükü artmaktadır. Bu haliyle yorgunluk bireyin işlevselliği ve yaşam kalitesi üzerine olumsuz etkilerde bulunmaktadır. Bu yazıda yorgunluk kavramı genel bir bakışla ele alınmış; tıbbi tarihi, yorgun hastaların klinik özellikleri, etiyopatogenezi ve tedavi yaklaşımları gözdengeçirilmiştir.
Fatigue, as a common but non-specific medical complaint, is one of the most challenging symptoms to doctors in general medicine. At the same time, it is a symptom that accompanies many psychiatric and physical illnesses and that effects the process of treatment negatively. In patients with non-specific fatigue complaint, the lack of any sign in medical examination and laboratory tests may cause serious difficulties when approaching these patients. Patients with fatigue as a complaint are usually consulted to psychiatry, when routine examinations fail to find an organic cause. This may be unpleasant for patients and cause burden to psychiatrist, who fail to find any specific psychiatric disorder. Thus, fatigue may cause some negative effects on individual’s functioning and quality of life. In this paper, concept of fatigue is discussed with a general point of view, medical history, clinical features of patients with fatigue, etiopatogenesis and treatment approachesare reviewed.
