Bu araştırmada, annelerin okul öncesi dönem çocuklarının ev içi ve ev dışı ortamlardaki duygusal ifadeleri hakkındaki görüşlerini incelemek amaçlanmıştır. Nitel araştırma yöntemlerinden olgu bilim deseni kullanılan çalışmada veriler araştırmacılar tarafından geliştirilen anne görüşme formu ile toplanmıştır. Çalışmaya, Malatya ilinde ikamet eden ve çocuğu anaokuluna devam eden 20 anne katılmıştır. Anneler ile bireysel yapılan görüşmeler sonucunda çocukların ev içi ve ev dışı duygusal ifadeleri ile ilgili bulgular incelenmiştir. Araştırma sonucunda, çocukların ev içi ve ev dışı ortamlardaki huzurlu ve huzursuz duygu ifadelerinde benzerlikler ve farklılıklar olduğu görülmüştür. Çocukların ev ortamında huzurlu duygularını çoğunlukla dokunma ve sözel iletişim yoluyla ifade ettikleri, ev dışı ortamlarda ise coşkulu hareketlerle ve sözel iletişim yoluyla ifade ettikleri; ev ortamında huzursuz duygularını çoğunlukla ağlama, bağırma/öfke yoluyla gösterirken ev dışı ortamlarda çoğunlukla sözel iletişim ve bağırma/öfke yoluyla ifade ettikleri görülmüştür. Çocukların ev ortamında duygusal olarak en yakın oldukları kişilerin anne ve babalar olduğu ev dışı ortamda ise anne/büyükbaba gibi aile büyükleri ile arkadaşlar olduğu görülmüştür. Anneler ile çocukları arasında duygusal bağın genellikle konuşma ve dokunma yoluyla gerçekleştiği görülmüştür. Çocukların çoğunluğunun duyguları tanıma ve anlamada yeterli oldukları yönetmede ise yetersiz oldukları görülmüştür. Çocuklarda en fazla öfke-şiddet ve kıskançlık problemlerinin olduğu tespit edilmiştir. Annelerin çocuklarının duygusal problemlerine çözüm üretme konusunda kendilerini yeterli gördükleri ancak problem çözme yönteminden çoğunlukla pişman oldukları görülmüştür. Elde edilen bulgular literatür ışığında tartışılmış ve araştırma ile ilgili önerilere yer verilmiştir.
This study aimed to determine the emotional expressions and emotional states of preschool children in indoor and outdoor environments, according to mothers' opinions. In the study, using the phenomenological pattern, one of the qualitative research methods, data was collected using the mother interview form developed by the researchers. Twenty mothers who reside in Malatya and whose children attend preschool education participated in the study. As a result of individual interviews with mothers, findings regarding children's emotional expressions inside and outside the home were examined. As a result of the research, it was seen that there were similarities and differences in children's expressions of comfortable and uncomfortable emotions in indoor and outdoor environments. Children express their comfortable emotions mainly through touch and verbal communication in the home environment, and they express them through enthusiastic movements and verbal communication in outdoor environments. They mainly express their uncomfortable emotions through crying and shouting/anger in the home environment, while they mainly express them through verbal communication and shouting/anger in outdoor environments. The adults to whom children are emotionally closest at home are their mothers and fathers, and outside the home, they are friends with family elders such as grandmothers/grandfathers. The emotional bond between mothers and their children is generally realized through speech and touch. Most children are sufficient in recognizing and understanding emotions but are inadequate in managing them. Children mostly have anger-violence and jealousy problems. Mothers consider themselves sufficient in solving their children's emotional problems but often regret their problem-solving methods. The findings were discussed in the light of the literature, and suggestions regarding the research were included.
