HOMOZİGOT p.L483P MUTASYONUNA BAĞLI GLUKOSEREBROSİDAZ EKSİKLİĞİNDE FENİLBÜTİRAT, URSODEOKSİKOLİK ASİT, BETAİN VE PRİMETAMİNİN YENİDEN HEDEFLENEREK İNVİTRO ENZİM AKTİVİTESİNİ RESTORASYON POTANSİYELLERİNİN İNCELENMESİ


Kılıç A., Biberoğlu G., Öktem R. M., İnci A., Işık Gönül İ., Okur İ., ...Daha Fazla

XVI. Uluslararası Katılımlı Metabolik Hastalıklar ve Beslenme Kongresi, Hatay, Türkiye, 28 Mayıs - 01 Haziran 2022, ss.35

  • Yayın Türü: Bildiri / Tam Metin Bildiri
  • Basıldığı Şehir: Hatay
  • Basıldığı Ülke: Türkiye
  • Sayfa Sayıları: ss.35
  • Gazi Üniversitesi Adresli: Evet

Özet

SS35 HOMOZİGOT p.L483P MUTASYONUNA BAĞLI GLUKOSEREBROSİDAZ EKSİKLİĞİNDE FENİLBÜTİRAT, URSODEOKSİKOLİK ASİT, BETAİN VE PRİMETAMİNİN YENİDEN HEDEFLENEREK İNVİTRO ENZİM AKTİVİTESİNİ RESTORASYON POTANSİYELLERİNİN İNCELENMESİ Ayşe Kılıç ¹, Gürsel Biberoğlu ¹, Murat Öktem ¹, Aslı İnci ¹, İpek Işık Gönül ², Sümeyye Aydoğdu Demirel ¹, Başak Udgu Işık ¹, İlyas Okur ¹, Leyla Tümer ¹, Fatih Ezgü ¹ 1. Gazi Üniversitesi Tıp Fakültesi, Çocuk Sağlığı ve Hastalıkları Anabilim Dalı, Çocuk Metabolizma ve Beslenme Bilim Dalı 2. Gazi Üniversitesi Tıp Fakültesi, Patoloji Anabilim Dalı GİRİŞ ve AMAÇ Gaucher hastalığı; GBA genindeki mutasyonlar nedeniyle beta-glukoserebrosidaz enzim eksikliğinden kaynaklanan bir lizozomal depo hastalığıdır. Beta glukoserebrosidaz enzim eksikliği sonucunda özellikle retiküloendoteliyal sistemde olmak üzere birçok dokuda glukozilseramid (Gb1) ve onun deaçile formu olan glukozilsfingosin (Lyso-Gb1) birikimi görülmektedir. Tip 1 Gaucher Hastalığı non-nöronopatik, Tip 2 akut nöronopatik ve Tip 3 subakut/kronik nöronopatik form olarak tanımlanmaktadır (1,2,3). Gaucher Hastalığının tedavisinde 1990’lı yıllardan bu yana çeşitli enzim resplasman tedavileri kullanılmaktadır. Fakat enzim replasman tedavilerinin kan beyin bariyerini geçememesi nedeniyle nöronopatik formlarda merkezi sinir sistemi bulgularına etkisiz olduğu bilinmektedir. Onaylı substrat redüksiyon tedavileri enzim replasman tedavisi alamayan veya hafif olgularda kullanılabilmekle birlikte, nörolojik bulgulara etki etmemektedir (4). Günümüzde pek çok genetik hastalıkta küçük molekül ve özellikle moleküler şaperon tedavi çalışmaları mevcut olup bunların büyük bir kısmını lizozomal hastalıklar oluşturmaktadır (5). Şaperonlar, belirli mutasyonlar sonucu katlanması bozulmuş enzimleri yeniden katlayarak uzaklaştırılmasını engellemekte ve tekrar lizozoma yönlenmesini ve aktivite göstermesini sağlamaktadır (6,7). Bu çalışmada ilk kez; kronik nöronopatik tip Gaucher Hastalığı’na yol açtığı bilinen homozigot p.L483P mutasyonu taşıyan bir hastadan alınan fibroblast kültüründe; kan-beyin bariyerini aştığı bilinen ve onaylı olarak başka endikasyonlarda kullanılan dört kimyasal şaperonun beta-glukoserebrosidaz enzimini iyileştirme potansiyeli araştırılmıştır. GEREÇ ve YÖNTEM Deri fibroblastları; %10 FBS, 100 U/ml penisilin, 100 µg/ml streptomisin ve 2,5 µg/ml amfoterisin B içeren DMEM besi yeri içinde 37 ̊C derece ve %5 CO₂’de kültüre edildi. Çalışmada; kimyasal şaperon olarak, daha önce farklı endikasyonlarla ruhsatlanmış, kanbeyin bariyerini aşabilen ve şaperon etkileri Gaucher dışında farklı hastalıklarda in vitro olarak denenmiş olan fenilbütirat, ursodeoksikolik asit, primetamin ve betain etkileri araştırıldı. Literatürde etkili olduğu bilinen dozlar yeniden düzenlenerek her bir ilaç için dört farklı doz belirlendi. Hücreler 72 saat boyunca fenilbütirat 0,1 - 0,5 - 2,5 - 5 mM, ursodeoksikolik asit 5 - 10 - 25 - 50 µmol/L, betain 10 - 25 – 50 - 100 mM, primetamin 0,1 - 0,25 - 0,5 - 1 µg/ml konsantrasyonlarında inkübe edildi. Bu süre içinde 24 saat aralıklarla besi yeri değiştirilerek ilaç uygulamaları tekrarlandı.72 saat sonunda tripsinizasyon ile hücreler izole edilerek glukoserebrosidaz aktivitesi, glukozilsfingosin düzeyleri ile hücre içi lizozom ve glukoserebrosidaz boyama çalışmaları yapıldı. XVI. Uluslararası Katılımlı Metabolik Hastalıklar ve Beslenme Kongresi / 28 Mayıs - 01 Haziran 2022 BULGULAR Fenilbütiratın 0,1 mM dozu ile fibroblastların enzim aktivitesinde %3 artış gözlenirken, ursodeoksikolik asitin 5 ve 25 µmol/L dozları ile %20 artış gözlendi. Ayrıca fenilbütiratın artan dozları ile glukozilsfingosin düzeylerinde kademeli olarak % 20-40 ve 5 mM dozu ile de % 80’e varan azalma gözlendi. Glukozilsfingosin düzeylerinde ursodeoksikolik asit 10 µmol/L dozu ile %75 düşüş saptandı. Western blot, real time PCR ve hücre içi boyama çalışmaları devam etmekte olup etkisi gözlenen kimyasal şaperonlar ile nöronal hücre, hayvan ve klinik araştırma çalışmaları planlandı. TARTIŞMA ve SONUÇ Bu çalışmada GBA geninde homozigot p.L483P mutasyonununa bağlı glukoserebrosidaz eksikliği bulunan fibroblastlarda kimyasal şaperon in vitro enzim restorasyonu hedeflenmiştir. Çalışma sonucunda özellikle fenilbütirat ve ursodeoksikolik asit ile enzim aktivitesinde önemli ölçüde artış ve LysoGb1 düzeylerinde azalma saptanmıştır. Bu veriler ile protein ve ekspresyon analizleri ile lizozomal hedefleme boyama çalışmaları planlanmıştır. Bu sonuçlardan sonra klinik araştırma gerçekleştirilecek ve nörolojik tutulum ile seyreden Gaucher hastalarına yeni bir tedavi olanağı sunulması hedeflenecektir. ANAHTAR KELİMELER Gaucher Disease Type 3, Gaucher Hastalığı Tip 3, molecular chaperone