Amaç: Her hekimin temel amacı hastasının şifa bulmasıdır. Ancak hekim muayene ve tedavi hususunda azami dikkat ve ihtimam ı gösterse de bazen tıbbi girişimler sonucu istenmeyen sonuçlar ortaya çıkabilmektedir. Bu çalışmada, Tür- kiye Cumhuriyeti Anayasa Mahkemesi’ne bireysel başvuru yoluyla yansımış ve karara bağlanmış hatalı anestezi uygulaması iddiası bulunan tıbbi uygulamaların yer aldığı kararların incelenerek de ğerlendirilmesi; anesteziyoloji ve reanimas- yon ana bilim dalı alanında çalışanlar için aydınlatıcı olması amaçlanmıştır. Gereç ve Yöntemler: Anayasa Mahkemesi kararlar ı 7-11 Ağustos 2023 tarihlerinde, https://kararlarbilgibankasi.anayasa.gov.tr/ adresinin bireysel ba şvuru kısmına “anestezi” anahtar kelimesi yazılarak incelendiğinde 2012-2023 yılları arasındaki 58 karara ulaşılmış, 12 kararda anesteziyoloji ve reanimasyon ana bilim dalını il- gilendiren hatalı tıbbi uygulama iddias ı bulunduğu görülmüş, çalışmaya dâhil edilmiştir. Veriler SPSS 20.0 program ına aktarılarak tanımlayıcı bulgular elde edilmiştir. Bulgular: Hatalı tıbbi uygulama iddiası bulunan 12 dosyada tıbbi uy- gulamaların sonucunda %58,4’ünde ölüm, %16,7’sinde beyin hasarı ve %8,3’er olguda doku kaybı, belden aşağısının felç olması-idrar yapamama ve genital böl- gede uyuşukluk olduğu; anestezi uzmanlarının en yüksek oranla (%50), ilgili so- nucun anestezi uygulamas ının komplikasyonu olup olmad ığı nedeniyle yargılanmış olduğu; söz konusu iddialar ın %16,7’sinin postoperatif komplikas- yonlarla ilişkili olduğu; ilgili kararların %41,7’sinde, yaşam hakkının ihlal edil- diğine ilişkin iddianın kabul edilebilir olduğu, yeniden yargılama yapılması için yerel mahkemeye gönderildi ği görülmüştür. Sonuç: Tıbbi uygulama hatas ı id- dialarına karşı; tıbbi kayıtların standardize edilmesi, usulüne uygunşekilde kayıt altına alınması ve düzgün şekilde arşivlenmesi her bilim dalı için sağlanmalıdır. Hukuki savunma gerektiğinde bilirkişi ve mahkemeler somut delillerle hekimin ve kurumun hatası olup olmadığını tarafsız bir şekilde değerlendirebilecektir.
Objective: The primary goal of every physician is for their patient to recover. However, even if the physician shows utmost care and attention in ex- amination and treatment, undesirable results may sometimes occur due to medical interventions. This study aims to examine and evaluate the decisions that include medical practices that are alleged to have erroneous anesthesia application and that have been reflected to the Constitutional Court of the Republic of Türkiye through individual applications and concluded and to be enlightening for those working in the department of anesthesiology and reanimation.Material and Methods: When the Constitutional Court decisions were examined on 7-11 August 2023 by typing the keyword “anesthesia” in the individual application section of the address https://kararlarbilgibankasi.anayasa.gov.tr/, 58 decisions between the years 2012- 2023 were reached. It was seen that 12 decisions contained allegations of erro- neous medical practice concerning the department of anesthesiology and reanimation, and they were included in the study. Data were transferred to the SPSS 20.0 program, and descriptive findings were obtained. Results: In 12 files where there was a claim of medical malpractice, it was observed that as a result of medical practices, 58.4% resulted in death, 16.7% in brain damage and 8.3% in tis- sue loss, paralysis below the waist-inability to urinate and numbness in the geni- tal area; anesthesiologists were tried with the highest rate (50%) due to whether the relevant result was a complication of anesthesia application; 16.7% of the claims were related to postoperative complications; in 41.7% of the decisions, the claim that the right to life was violated was accepted and sent to the local court for retrial. Conclusion: In the face of claims of medical malpractice, standardization of med- ical records, proper recording, and archiving should be ensured for every branch of science. When legal defense is required, experts and courts can impartially eval- uate whether the doctor and the institution are at fault with concrete evidence.
