Topikal Astaksantin Oral Yara İyileşmesini Artırır: MMP-9 ve S100A4 ile İn Vivo Bir Çalışma


Creative Commons License

Turgut Çankaya Z., Elmas Ç., Arık Erol G. N.

Türk Periodontoloji Derneği 54. Uluslararsı Bilimsel Kongresi, Ankara, Türkiye, 14 - 16 Kasım 2025, sa.8, ss.75-83, (Tam Metin Bildiri)

  • Yayın Türü: Bildiri / Tam Metin Bildiri
  • Basıldığı Şehir: Ankara
  • Basıldığı Ülke: Türkiye
  • Sayfa Sayıları: ss.75-83
  • Gazi Üniversitesi Adresli: Evet

Özet

Yara iyileşmesi, hemostaz, enflamasyon,

proliferasyon ve remodeling fazlarından oluşan

karmaşık bir süreçtir. Oral yaralar, tükürük,

mikrobiyota ve mekanik travma nedeniyle deri

yaralarından farklılık gösterir ve periodontal cerrahi

sonrası iyileşme zorluklarıyla karşılaşılabilir [1]. Bu

nedenle, iyileşmeyi hızlandıran ve komplikasyonları

azaltan adjuvan terapilere ihtiyaç duyulmaktadır.

Astaksantin (AST), mikroalg ve deniz ürünlerinden

elde edilen karotenoid olup, E vitamininden 500

kat daha güçlü antioksidan aktiviteye sahiptir [2].

Antioksidan etkilerinin yanı sıra antiinflamatuvar,

immünmodülatör ve antikanserojen özellikleri

de tanımlanmıştır [3]. Son yıllarda AST’nin yara

iyileşmesi üzerine olumlu etkiler gösterdiği bildirilse

de [3, 4] periodontal dokularda sistemik ve topikal

etkileri karşılaştıran literatüre ulaşılmamıştır.

Matrix metalloproteinaz-9 (MMP-9), yara

iyileşmesinin erken döneminde hücre göçü ve

ekstrasellüler matriks (ECM) düzenlenmesinde

kritik rol oynar; ancak aşırı ekspresyonu kronik

yaralarla ilişkilendirilmiştir [5]. S100A4 ise fibroblast

aktivasyonu, hücre göçü ve anjiyogenezi düzenleyen

bir proteindir [6]. Bu çalışmada, sistemik ve topikal

AST uygulamalarının rat palatal mukozasında

sekonder yara iyileşmesi üzerindeki etkilerini

karşılaştırmak ve olası mekanizmaları MMP-9 ve

S100A4 ekspresyonları üzerinden açıklamaktır. Bu

çalışmanın hipotezi, topikal AST uygulamasının

sistemik uygulamaya kıyasla daha hızlı ve etkili yara

iyileşmesi sağlayacağıdır. Bu çalışma, periodontal

cerrahi sonrası sekonder yara alanlarının yönetiminde

astaksantinin klinik kullanım açısından potansiyelini

araştırmayı amaçlamakta ve oral mukozada topikal

formunun sistematik olarak değerlendirildiği ilk

araştırma olma özelliğini taşımaktadır.