Çağdaş Fransız Felsefesi, Prof. Dr. Işıl Bayar Bravo, Editör, Phoenix Yayınevi, Ankara, ss.67-98, 2019
Gabriel Marcel (1889-1973) varoluş
felsefesinin teist kanadının en önemli isimlerinden biridir. O, Fransa’da Kierkegaard’ı en iyi yorumlayan düşünürlerden biri olarak
“soyut özne” kavramıyla mücadele etmiş ve tüm ilgisini “somut bireye”
yöneltmiştir. İlk felsefi yapıtlarında idealist ekolün etkisi görülen Marcel,
zaman içinde idealist eğilimlerden kendisini kurtararak, kendi ifadesiyle somut
felsefesini şekillendirmeye başlamıştır.
Marcel, çağın problemleri karşısında
idealist felsefenin yeterli olamayacağını düşünerek, Fransız felsefesinde hakim
olan rasyonalist eğilimlerden uzaklaşmaya başlamış ve Kartezyen Geleneğe karşı
tavır almıştır. Kartezyen gelenek ve ondan kaynaklanan idealist felsefeler
varlığı “özne ve nesne ” “bilinç ve dış dünya” biçiminde parçaladıkları
için Marcel, bu felsefelerde ontolojik bir bütünlüğün yakalanamayacağını ifade
etmiştir.
Marcel’e göre, “özne ve
nesne”; “zihin ve beden”; “ben ve dünya” arasındaki ayrılık problemi, ancak
soyutlama esasına dayanan hatalı bir yöntemle ortaya konulmuş suni bir
problemdir. Oysaki ontolojik problem,bu gibi ayrımların ötesinde ve yaşayan
varlığın kendi birliği ve hayatiyeti
içerisinde kavranması koşuluyla ortaya konulabilir.
Bu çalışmada Marcel
felsefesinin temel kavram ve problemleri
bütünlüklü bir biçimde ele alınıp, değerlendirilmektedir.