Uluslararası Hakemli Tasarım ve Mimarlık Dergisi, no.20, pp.1-33, 2020 (Peer-Reviewed Journal)
İnsanlığın ortak mirasını temsil eden UNESCO Dünya
Mirası Listesi’ne kabul edilebilmek için, kültür varlıklarının
Olağanüstü Evrensel Değer (OED) ölçütlerine uyumunun
yanı sıra, ‘özgünlük’ ve ‘bütünlük’ değerlerinin de korunmuş
olması şartları aranmaktadır. Dünya mirası statüsü kazanıldıktan sonra ise, kültürel miras alanlarının ‘özgünlük’
ve ‘bütünlük’ değerlerinin sürdürülmesi zorunluluğu söz
konusudur. Amaç: Bu çalışmada; 1994 yılında Dünya Miras
Listesi’ne giren Safranbolu’da, koruma adı altında gerçekleştirilen ‘yenileme’ uygulamaları, ‘özgünlük’ ve ‘bütünlük’
bağlamında ele alınmaktadır. Yöntem: Safranbolu Eski Çarşı
bölgesindeki kentsel yenileme uygulamaları üç farklı başlıkta
ele alınmıştır; tescilli yapılara yönelik kısmi ya da bütüncül
rekonstrüksiyon uygulamaları (A), dokuya ölçeğiyle uyum
gösteren tescilsiz yapıların geleneksel konutları taklit ederek
değiştirilmesi (B) ve dokuya ölçeğiyle uyum gösteren tescilsiz
yapıların yıkılarak, geleneksel konutları taklit eden bir tasarım
diliyle yeniden inşa edilmesi (C) Bulgular: Kentsel koruma
ve restorasyon adı altında, ‘özgünü yok et, kopyalayarak
yeniden üret’ ve ‘özgünü taklit ederek üret’ şeklinde gerçekleşen kentsel yenileme yaklaşımıyla tanıdık görünen ancak
özgünlüğünden endişe duyulan örnekler, Safranbolu’nun olağanüstü evrensel değerlerini olumsuz etkilemektedir. Sonuç:
Hiçbir yapının bir diğerini tekrar etmediği ve her birinin yerin
bağlamı ile şekillendiği bir kültür ortamında, özgünün zarar
gördüğü ve bir takım tekrarlarla ‘taklit’ edildiği örnekler, Dünya Miras Listesi’ndeki bu yerleşimin özgünlük ve bütünlük
değerlerini ve dolayısı ile sürekliliğini riske atan bir tehlike
olarak değerlendirilmiştir.