Dikkat Eksikliği Hiperaktivite Bozukluğu (DEHB), hiperaktivite, dikkat eksikliği ve dürtüsellik ile karakterize nörogelişimsel bir bozukluktur. Günümüzde DEHB tedavisinde uyarıcı olarak ilk tercih olan metilfenidat (MPH) ilk kez 1944 yılında üretilmiş ve 1954 yılında Ritalin adı ile piyasaya sürülmüştür. DEHB kalıtım derecesinin %70-80 civarında olduğu tahmin edilmektedir. DEHB'nin beyindeki nörotransmitter sistemlerinin işlev bozuklukları ile ilişkili olduğu düşünülmektedir. Bu nörotransmitterler arasında dopamin ve noradrenalin öne çıkmaktadır. DEHB'de sol prefrontal korteks sıklıkla etkilenir. Çalışmalar, DEHB'li çocukların beyin hacimlerinin tüm bölgelerde kontrol grubuna göre daha düşük olduğunu gösteriyor. MPH ve amfetamin dahil psikostimulanlar, DEHB'li hastalar için birinci basamak farmakoterapidir. Klonidin ve guanfasin gibi alfa-2 agonistleri, çocuklarda ve ergenlerde DEHB'yi tedavi etmek için kullanılabilir. Atomoksetin ve alfa-2 reseptör agonistleri (örneğin guanfasin ve klonidin) etkilidir ancak psikostimulanlardan daha az etkilidir. DEHB için kullanılan diğer ilaçlar arasında antidepresanlar (örneğin, bupropion, trazodon), atipik antipsikotikler (örneğin, risperidon, aripiprazol) ve duygudurum dengeleyiciler (örneğin, karbamazepin) bulunur. Halihazırda onaylanmış ilaçlarla tedavi edilen hastaların önemli bir kısmı yanıt vermediğinden ve/veya yetersiz etkinlik gösterdiğinden, yeni etki mekanizmalarına sahip yeni ilaçlara ihtiyaç vardır.