Akademik Veri Yönetim Sistemi
29. Kentsel Tasarım ve Uygulamalar Sempozyumu, İstanbul, Türkiye, 27 - 28 Mayıs 2021, sa.899, ss.1-9
2020/2021 öğretim yılının ilk döneminde üniversite
eğitimine yeni başlayan planlama okulu öğrencileri,
COVİD-19 salgını nedeniyle yüz yüze eğitime ara
verildiğinden, bu dönemin tamamını üniversite ortamı
dışında evlerinden, çevrim içi eğitim şeklinde yaptılar.
Dolayısıyla ilk yıl temel tasarım eğitimi ile tanışan
öğrenciler açısından olduğu kadar eğitmenler içinde özel
bir eğitim dönemi yaşanmış oldu. Genelde sözel eğitimden
gelen öğrenciler için stüdyo ortamı görsel eğitim süreci
zorluklar ile doluydu ve yaparak öğrenme yönteminin
benimsenmesi yüz yüze eğitim sürecinde dahi zaman
almaktaydı. Uzaktan eğitim sürecinde öğrencilerin
görüntülü eğitime motivasyonu, bilişsel ve fiziksel olarak
görsel eğitime hazır olması zor olan öğrenme sürecine eşlik
eden diğer unsurlar ile birlikte gerçekleştirildi. Kesintiye
uğrayan yüz yüze eğitim süreci öğrencilerin; alışık
olmadıkları bu tasarım eğitimini ilk kez deneyimleyecek
olmalarının yanı sıra üniversite çatısı altındaki işlikler/
stüdyolar yerine ev ortamlarından derse katılmalarını;
ortaöğretimde sözel olarak yapılan derslerden farklı olarak
görsel nitelikteki tasarım eğitimini algılamalarını; yaparak
öğrenme yöntemini benimsemelerinin yanı sıra dijital
araçlara, donanıma ve altyapıya sahip olma-kullanma
beceri düzeylerini de arttırmalarını gerektirmiştir.
Bu dönem, temel tasarım eğitmenleri açısından ise,
“yaparak öğrenme” yönteminin uygulandığı işlik/stüdyo
ortamını görüntülü, dijital, çevrim içi ortama aktarmak ve
temrinleri/ ödevleri bu öğrenme ortamına uyarlamak için
yeni araçları kullanarak çözümler üretmeyi gerektiren bir
“içerik tasarımı” sürecine dönüşmüştür.
COVİD-19 öncesinde temel tasarım eğitiminde bilgisayar
destekli çizim programlarının kullanımına sıcak
bakılmazken, çevrim içi eğitim sürecinde kaçınılmaz olarak
konu bunun da ötesine geçerek teknoloji kullanımı ve bunun
tasarım sürecindeki rolü olarak gündeme gelmiştir.
Dolayısıyla yaratıcı tasarım süreci için gereken el-göz-zihin
koordinasyonuna teknolojinin nasıl ve hangi düzeyde dahil
edileceği konusu eş zamanlı olarak tartışılmaya açılmıştır.
Algılama, görselleştirme ve biçimlendirme aşamalarında
yüz yüze eğitimin sağladığı anında müdahale etme
kolaylığının; stüdyo ortamında yaşanan etkileşim ile
üretilen bilgi, kritikler, jüriler gibi tasarımın birlikte
geliştirilmesi sürecinin; görüntülü uzaktan eğitimde nasıl
ikame edilebileceğine ilişkin arayışların değerlendirilmesi
ve gelecekteki tasarım eğitimi programlarının da
tartışılması için bir fırsat yaratmıştır. Kısaca bu oturum,
uzaktan eğitimin getirdiği zorlukları-olanakları anlamak,
farklı planlama okullarının ilk yıl stüdyo/işlik deneyimlerini
paylaşmak ve temel tasarım eğitiminin geleceğine yönelik
bir gündem oluşturmak amacıyla kurgulanmıştır.