Prepubertal obez çocuklarda ileri kemik yaşının değerlendirilmesi


Solmaz N., Kaya Özdemir E., Döğer E., Çamurdan M. O., Cinaz P., Bideci A.

XXV. Ulusal Pediatrik Endokrinoloji & Diyabet Kongresi, Antalya, Türkiye, 6 - 10 Ekim 2021, cilt.1, sa.200, ss.647-648

  • Yayın Türü: Bildiri / Özet Bildiri
  • Cilt numarası: 1
  • Basıldığı Şehir: Antalya
  • Basıldığı Ülke: Türkiye
  • Sayfa Sayıları: ss.647-648
  • Gazi Üniversitesi Adresli: Evet

Özet

GİRİŞ: Obezite, dünya genelinde önemli bir sağlık sorunudur. Çocukluk çağı obezitesi,

çocukların ve ergenlerin boy modellerini etkileyebilir. Bu çocuklar kronolojik yaşlarını aşan

ileri kemik yaşı (KY) ya da boy yaşı (BY) ile başvurabilirler. Bu çalışmanın amacı, prepubertal

obez çocuklarda KY ileriliği ve etkileyen faktörleri araştırmaktır.

GEREÇ-YÖNTEM: Bu çalışmanın verileri Ocak 2020 – Ağustos 2021 tarihleri arasında

polikliniğimizde obezite tanısı alan prepubertal çocukların verilerinin retrospektif olarak

incelenmesi ile elde edilmiştir. Antropometrik ölçümler Neyzi ve ark.’ ın ‘Türk çocuklarında

ağırlık, boy, baş çevresi ve vücut kitle indeksi (VKİ) için referans değerler’e göre, kemik yaşı

ise Greulich-Pyle atlası verilerine göre değerlendirilmiştir. Hasta verilerinin analizi için

Statistical Package for the Social Sciences (SPSS, version 18.0, Chicago, IL, USA) kullanılmış

olup, P ≤ 0.05 ise istatistiksel olarak anlamlı kabul edilmiştir.

BULGULAR: Çalışmaya VKİ persentili(p) ≥95 olan; monogenik, sendromik ve/veya endokrin

patoloji düşünülmeyen 59 prepubertal obez çocuk dahil edildi. Hastaların %44’ü kız (n=26),

%55’ i erkekti (n=33), yaş ortalamaları 8.23±2.0 yıl idi (medyan 8.5yıl aralık: 4-12.16ay).

Özgeçmişlerinden %64’ünün bebeklik döneminden beri yaşıtlarından kilolu olduğu, %36’sının

son iki yıla kadar boyuna göre normal kiloda olduğu öğrenildi. Ebeveyn ölçümlerinde,

anne/babanın en az birinde obezite varlığı %61’di. Ortalama ebeveyn boyu (OEB), hastaların

%20 sinde 75p üzeri; %75 inde 25-75p ‘di. Hastaların mevcut boy persentillerine bakıldığında

%90 hasta, hedef persentil aralığında ya da ilerisindeydi. Tiroid fonksiyon testleri normal

olarak değerlendirilen bu hastalarda, kemik yaşı-takvim yaşı (KY-TY) arası fark 1 yıldan ileri

olanlar ileri KY kabul edildi (KY/TY > 1.1) ve bu oran tüm hastaların %70 ini (n=42/59)

oluşturdu. Fizik muayenede akantozu olan ve HOMA-IR skoru yaş ve cinsiyetine göre eşik

değerin üzerinde olan hastalar insülin direnci tanısı aldı ve bu oran hastaların %40 ını (n=24/59) oluşturdu. Insülin direnci olan obez hastaların %75 inin kemik yaşı ileriydi. Insülin

direnci ile KY ileriliğinin birlikte görüldüğü bu hastaların %50 si kız, %50 si erkekti. Insülin

direnci olan hastalarda VKİ SD ≥ 2.5 olanlar incelendiğinde, hastaların %80 (n=24/30) inde KY

ileriliği tespit edildi. Bu sayının %54 ü kızdı.Hastaların %40 ında (n=24) ise insülin direnci

olmadan sadece kemik yaşı ileriliği mevcuttu ve bu hastaların %58ı kızdı.

Bu çalışmada obezite, insülin direnci ve cinsiyet ve aile potansiyellerinin KY üzerine etkisi

değerlendirildi. Obez hastalar insulin direnci olan (Grup A, n= 24) ve olmayanlar (Grup B, n=

35) olarak sınıflandırıldığında, Grup A’nın kemik yaşı ileriliği anlamlı olarak daha yüksek

görülürken (%75) bu oran BMI ≥2.5sd olan obezler için tekrar değerlendirildiğinde, kemik

yaşı ileriği %92 olarak daha yüksek bulundu ve sonuçlar istatistik olarak anlamlı kabul edildi.

(p≤0.05).

SONUÇ: Çalışmamızda insülin direnci olan obez hastalarda, KY ileriliği sık görülmüştür ve bu

oran, VKİ persentili artışı ile pozitif korelasyon göstermiştir. Bu nedenle insülin direnci olan

obez hastaların (özellikle VKİ≥2.5sd) kemik yaşı dikkatli izlenmelidir.