Akademik Veri Yönetim Sistemi
Türk Otorinolarengoloji ve Baş Boyun Cerrahisi XXVIII.Ulusal Kongresi, Antalya, Türkiye, 16 - 20 Mayıs 2005, ss.116
Hayatın ilk iki yılı tüm çocuklarda olduğu gibi otistik çocuklar için de dil gelişimi ve sosyal davranışlar yönünden oldukça kritik bir dönem olup bu dönemde gerekli müdahalelerin yapılabilmesi ve eğitimlerine başlanması için erken tanılama oldukça önemlidir. Bu çalışmada otistik çocukların tanılama ve eğitime başlama yaşları arasındaki ilişki incelenmiştir. Materyal – Metod: Konuşma ve ses bozukluklarının değerlendirilmesi amacıyla merkezimize başvuran 2-18 yaşlarında 50 otistik çocuk (E: 44, K: 6) ve aileleri bu çalışmaya dahil edilmiştir. Konuyla ilgili değerlendirme, önceden hazırlanarak ailelerin ve çocukların tanı ve eğitim süreçlerini içeren sorulardan oluşan bir anket formu kullanılarak yapılmıştır. Anket formları uzmanlar tarafından aileler ile birebir görüşülerek doldurulmuştur. Çocukların problemlerinin fark edilme, tanılanma ve eğitime başlama yaşları ailelerin eğitim düzeyleriyle karşılaştırılmış ve ailelerin çocuklarında ilk fark ettikleri problemin ne olduğu araştırılmıştır. Sonuçlar: Ailelerin çocuklarındaki otizm ile ilgili belirtileri ortalama 23 ay’lıkken fark ettikleri, ancak tanı yaşının 38ay, eğitime başlama yaşının da 42 ay olduğu görülmüştür (p < 0.02). Ailelerin ilk fark ettikleri semptomun % 42 olguda ‘konuşamama’ olduğu, geri kalan olgularda değişik davranış ve iletişim bozukluklarının olduğu görülmüştür. Çocukların eğitime başlama yaşının anne ve babanın eğitim düzey ve annenin çalışıyor olması ile büyük değişiklik gösterdiği bulunmuştur. Yorum: Otizm sıklıkla konuşamama yakınmasıyla şüphelenilen bir durum olması nedeniyle bu konu odyoloji ve KBB uzmanlarının karşılaştığı durumlardan birisidir. Bu olgularda tanıda gecikmede anne ve babanın eğitimsiz olması ve annenin çalışmıyor olması en önemli faktörlerdir.