IPCEDU E-Kitap, Mücahit Dilekmen, Editör, Pegem A Yayıncılık, Ankara, ss.2-18, 2020
İnsan kendini bildiği andan itibaren kendine ve yaptığı her eyleme değer verir ona göre davranır,
düşünür, yaşar. Kurumsal temel etik değerler, görev ve prensipler uyarınca nasıl davranılması ya da karar
alınması gerektiğini ortaya koyan davranış standartlarıdır. Özellikle eğitim kurumları, bireylere etik değerler
kazandırmada önemli bir faktördür. Eğitim kurumlarında bireylere belirli değerlerin kazandırılması mümkün
olsa da, bunu davranışa dönüştürebilme ve yaşamlarına aktarabilmeleri önemlidir. Bunun için bu çalışmanın
amacı, eğitim kademelerinde öğrenim gören öğrencilerin davranış ve düşüncelerinde etik değerlere yönelik
yatkınlık düzeylerini ve bir takım değişkenlere bağlı olarak aralarında farklılık olup olmadığını belirlemektir.
Bu amaçla İbrahim KAYA tarafından 2015 yılında geliştirilen “Etik Değerlere Yatkınlık Ölçeği” kullanılmıştır.
Araştırmada betimsel tarama yöntemi kullanılmıştır. Amaçlı örnekleme yöntemi ile 818(ilkokul + ortaokul +lise)
öğrenci ve 161 öğretmenle araştırma gerçekleştirilmiştir. Analiz sonucunda etik değerlere eğilim açısından
ilköğretim öğrencilerinin sevgi ve adalet faktörleri daha yüksek, işbirliği daha düşüktür. Ortaokul ve lisedeki
öğrencilerin ise işbirliği faktörleri açısından etik değerlere yatkınlarının yüksek fakat adalet boyutunda düşük
olduğu görülmüştür. Öğretmenler ise öğrencilerini hem sevgi hem de adalet boyutunda etik değer yatkınlıkları
açısından daha düşük değerlendirirken işbirliği boyutunda öğrencileri ile aynı düzeyde değerlendirmiştir. Bu
sonuçlar, eğitim kurumlarının, işbirliği boyutu dışında eğitim düzeylerinde ilerledikçe öğrencilerin etik değerleri
düzeyini olumlu yönde etkilemediğini göstermektedir.