Tip 1 diabetes mellitus tanılı hastalarda kas gücü ve mimarisinin değerlendirilmesi


Tezin Türü: Tıpta Uzmanlık

Tezin Yürütüldüğü Kurum: Gazi Üniversitesi, Tıp Fakültesi, Türkiye

Tezin Onay Tarihi: 2019

Tezin Dili: Türkçe

Öğrenci: OSMAN SEFA TAN

Danışman: JALE MERAY

Özet:

Bu çalışma T1D hastalarında kas kuvveti ve mimarisini değerlendirmek amacıyla yapıldı. lt grup analizlerinde ise T1D süresi, Hb 1C düzeyi, mikrovasküler komplikasyonların ve insülin kullanma yönteminin kas kuvveti ve mimarisi üzerine olan etkisi araştırıldı. Çalışmaya T1D tanısı olan 32 hasta (23 kadın, 9 erkek) ile yaş, cinsiyet, boy, kilo, fiziksel aktivite düzeyi yönünden eşleştirilmiş 31 sağlıklı gönüllü (22 kadın, 9 erkek) dahil edildi. Her iki grupta ayrıntılı lökomotor ve nörolojik sistem muayeneleri yapıldı, IP Q kullanılarak fiziksel aktivite düzeyi belirlendi. T1D ve kontrol grubunda ultrasonografik olarak dominant ekstremite kuadriseps femoris kas kalınlıkları (RF, VI, VM, VL) ile pennat açı (VI, VM, VL) ölçümleri yapıldı. Daha sonra her iki grupta 60 /sn ve 180 /sn açısal hızlarda izokinetik dinamometre sistemi kullanarak kas kuvveti değerleri ölçüldü. T1D grubunda cinsiyet, yaş, boy, kilo, fiziksel aktivite düzeyi yönünden benzer kontrol grubuna kıyasla 60º/sn açısal hızda fleksiyon ve ekstansiyon pik tork ölçümlerinde istatistiksel olarak anlamlı fark saptandı (p<0,05). Bu izokinetik ölçümleri destekler şekilde T1D grubunda RF, VI, VM, VL kas kalınlıkları ile VI, VM pennat açı ölçümleri istatistiksel olarak anlamlı şekilde daha düşüktü (p<0,05). T1D grubu Hb 1C ve diabet sürelerine göre alt gruplara ayrılıp incelendiğinde her iki grup arasında ultrasonografik ve izokinetik ölçümlerde anlamlı bir fark yoktu (p>0,05). T1D grubu insülin alınma yöntemine göre alt gruplara ayrıldığında insülin pompası kullanan grupta, subkutan insülin kullanan gruba göre RF, VI, VM kas kalınlıkları istatistiksel olarak anlamlı derecede daha büyüktü (p<0,05). T1D hasta 120 grubunda mikrovasküler komplikasyonu olan hastaları çıkarıp kontrol grubu ile kıyasladığımızda elde edilen izokinetik ve ultrasonografik parametreler yine aynı şekilde T1D grubunda anlamlı derecede daha düşüktü (p<0,05). Bu sonuçlar T1D hasta grubunda kas kuvveti ve mimarisinin olumsuz yönde etkilendiğini, insülin eksikliğinin sarkopeni için bir risk faktörü olduğunu ve bunun ultrasonografik olarak gösterilebileceğini desteklemektedir. yrıca bu sonuçlara göre insülin pompası kullanımının subkutan insülin kullanımına göre diabetik miyopati açısından daha olumlu etkilerinin olduğu ve diabetik miyopatinin, diğer diabetik komplikasyonlardan bağımsız olarak geliştiği söylenebilir.