Tezin Türü: Doktora
Tezin Yürütüldüğü Kurum: Gazi Üniversitesi, Sağlık Bilimleri Enstitüsü, Türkiye
Tezin Onay Tarihi: 2021
Tezin Dili: Türkçe
Öğrenci: FADWA EMAD ABDALKAREEM ALHAYALI ABDALKAREEM ALHAYALI
Asıl Danışman (Eş Danışmanlı Tezler İçin): Ayşegül Atak Yücel
Eş Danışman: Zainab F. Ashoor
Özet:
Tip 2 Diabetes Mellitus (T2DM) pro- ve anti-enflamatuvar
sitokinlerin ve immün hücrelerin olaya katıldığı kronik enflamatuvar bir
hastalıktır. Obezitenin tip 2 diabetes mellitusa ilerlemesinde kalıcı düşük
dereceli enflamasyon önemli bir katkı olarak kabul edilir. Bu tezin amaçları (1) T2DM hastalarda immünopatolojik
mekanizmaların obezite ile ilişkisini araştırmak, (2) T2DM’te daha hassas
ayarlanmış ve kişiselleştirilmiş tedavilerin verilmesine yardımcı olabilecek
sonuçlar elde etmektir çünkü günümüzde tıp her geçen gün daha kişiselleşmekte
ve böylece daha ince ayarlanmış tedavi yöntemleri gelişmektedir. Bu nedenle, bu
tez çalışması, hastalığa neden olabilecek sitokinleri ve otoantikorları
incelerken ELISA ve RT-PCR-HRM metodları kullanarak daha kişiselleştirilmiş
sonuçlar elde etmeye odaklanmıştır. Böylece obez ve obez olmayan T2DM hastalar
arasındaki (sağlıklı kontrol grubu ile de karşılaştırarak), immünopatolojik mekanizmalar açısından
farklılıkları değerlendirilerek T2DM’in önlenmesinde ve tedavisinde kullanılmak
üzere yeni bilgiler elde edilmesi planlandı. Bağdat’taki Al-Yermuk Eğitim Hastanesi’nin
Endokrinoloji polikliniği ve Ulusal Diyabet Araştırma ve Tedavi Merkezi'ne
başvuran 35-70 yaş aralığında 29 obez ve 29 obez olmayan T2DM hastası ile 29
sağlıklı gönüllü bu çalışmaya dahil edildi. Bulgular: Obez T2DM hastalarda, obez olmayan T2DM hastalara ve sağlıklı kontrollere
göre, serum İL-34, İL-37, GADA-65 IgM, TNF-α ve Ghrelin düzeyleri daha yüksek iken,
serum İL-34, İL-37, GADA-65 IgM ve TNF-α düzeylerinin daha düşük olduğunu
gösterdi. Ayrıca, serum GADA-65 IgG ve Adiponektin düzeyleri obez T2DM
hastalarda, obez olmayan T2DM hastalara göre daha düşük bulundu. Ek olarak,
GADA-65 IgG serum düzeyleri obez olmayan T2DM hastalarda, sağlıklı kontrollere
göre daha yüksek saptandı. İL-37 ve Ghrelin için (sırası ile İL-37 rs 3811047 SNP ve GHRL rs 696217
SNP) gen polimorfizmleri, obez T2DM hastalarda obez olmayan T2DM hastalara ve
sağlıklı kontrollere göre artmış bulundu, Ancak GAD-65\GAD-2 ve Adiponektin
için (sırası ile GAD-2 rs 2236418 SNP ve GHRL rs 696217 SNP) gen
polimorfizmleri, obez T2DM hastalarda obez olmayan T2DM hastalara ve sağlıklı
kontrollere göre düşük bulundu. Çalışmada incelenen immünolojik parametreler
ile çalışma grupları arasında istatistiksel olarak anlamlı bir farklılık
saptandı (p <0,0001). Sonuç olarak; Çalışmanın gruplarında incelenen
immünolojik parametrelerin (İL-34, İL-37, GADA-65 IgM, TNF-α, Ghrelin) serum
serumda düzeyleri ile İL-37 ve Ghrelin gen polimorfizmlerinin görülme yüzdeleri
obez T2DM hastalarda; obez olmayan T2DM hastalar ve sağlıklı kontroller ile
karşılaştırıldığında daha yüksek olarak tespit edildi. GADA-65 IgG, Adiponektin
serum düzeyleri ile GAD-65\GAD-2 ve Adiponektin gen polimorfizmlerinin görülme
yüzdeleri obez T2DM hastalarda; obez olmayan T2DM hastalar ve sağlıklı
kontroller ile karşılaştırıldığında daha düşük olarak tespit edildi.
İmmünolojik parametrelerin serum düzeylerindeki artış ile bunların polimorfik
genotiplerinin görülme yüzdelerindeki artışın T2DM ve obezite arasındaki
ilişkiye işaret ettiği düşünüldü.
Bilim Kodu : 1039.2
Anahtar Kelimeler : Tip 2 Diabetes Mellitus, obezite,
sitokin, İL-34, İL-37, GADA-65 IgG\IgM, TNF- α, Adiponektin, Ghrelin, İL-37 rs381107, GAD-2 rs2236418, ADIPOQ rs10937273, GHRL
rs 696217, SNP.
Sayfa Adedi : 198
Danışman : Prof. Dr. Ayşegül ATAK YÜCEL