Akademik Veri Yönetim Sistemi
Tezin Türü: Yüksek Lisans
Tezin Yürütüldüğü Kurum: Gazi Üniversitesi, Mimarlık Fakültesi, Mimarlık, Türkiye
Tezin Onay Tarihi: 2022
Tezin Dili: İngilizce
Öğrenci: Ceyda ELDEMİR KARA
Asıl Danışman (Eş Danışmanlı Tezler İçin): Semra Arslan Selçuk
Eş Danışman: Aslı Er Akan
Özet:
Son yirmi yılda geliştirilen, hesaplamalı tasarım ve üretim araçları/teknolojileri, inşaat ve robotikte otomasyon, mimarideki paradigmaları değiştiriyor. Tüm bu gelişmeler, tasarımcıların mimari malzemeye karşı tutumunu da değiştirmektedir. İnsan yapımı en eski malzeme olan “tuğla”, mimarlık tarihinde eşsiz bir yere sahiptir ve mimarlar/masonlar, yüzyıllar boyunca tek bir birim üzerinden çeşitli tektonik geliştirmiş ve başyapıtlar yaratmışlardır. Tuğla, günümüzde de, dijital teknolojileri kullanan mimarlar için yaratıcı ve yenilikçi formlar / tektonikler tasarlayabildikleri, düşünmelerine, denemelerine, keşfetmelerine ve üretmelerine izin veren araç ve ortam olarak görülmektedir. Tuğlanın potansiyelleri hesaplama yoluyla yeniden k eşfedilmekte ve yeni duvar örme anlayışları ortaya çıkmaya başlamaktadır. Bu açıdan bakıldığında, bu tezde, tuğla birimlerinin ve yığma duvar tekniklerinin potansiyellerinin sorgulanarak, karmaşık yüzey oluşturmak amacıyla dijital tasarım ve simülasyon araçlarıyla (yeniden) keşfedilmesi amaçlanmıştır. Bu amaçla öncelikle tuğla duvarcılığın mimarideki gelişimini ortaya çıkaran bir literatür taraması yapılmıştır. Daha sonra son zamanlarda geliştirilen digi-tuğla yaklaşımları sunulmuş ve değerlendirilmiştir. Son olarak, hesaplamalı tasarım araçları yardımıyla kompleks yüzeyler/zarflar oluşturmak için bir tuğlanın nasıl kullanılabileceği sorgulanmıştır. Bu amaçla Eladio Dieste'nin ‘biçim yoluyla direnç’ ilkelerini kullanarak inşa ettiği karmaşık yüzeyler/duvarlar incelenmiş, geometrinin yapıyı şekillendirmek için nasıl manipüle edildiği ve yapıya sağlamlık kazandırdığı, verimli ve dışavurumcu bir mimari sağladığı araştırılmıştır. Tasarladığı yapılarda kullandığı teknik ve yöntemleri anlamak için alan çalışması olarak seçilen Atlantida Kilisesi’nin bir duvarı birim tuğla ve farklı geometrilerdeki tuğlalarla modellenmiş, duvarın yapısal davranışı simüle edilerek ‘biçim yoluyla direnç’ prensipi günümüzün teknolojileri ile yeniden değerlendirilmiş ve tartışılmıştır
Anahtar Kelimeler : Tuğla, dijital tasarım, diji-tuğla, form yoluyla direnç, Eladio Dieste