Tezin Türü: Yüksek Lisans
Tezin Yürütüldüğü Kurum: Gazi Üniversitesi, Fen Bilimleri Enstitüsü, Türkiye
Tezin Onay Tarihi: 2017
Öğrenci: AHSEN ECE KUŞ
Danışman: ŞULE COŞKUN CEVHER
Özet:Diyabette artan oksidatif stresin ve azalan büyüme faktörlerinin, en önemli komplikasyonlarından birisi de yara iyileşmesindeki gecikme olduğu ileri sürülmektedir. Bu çalışmada diyabetli ratların dorsolateral eksizyonel yaralarına topikal yolla uygulanan İnsülin Benzeri Büyüme Faktörü-I (IGF-I)'in, iyileşmenin zamana bağımlı olarak yara dokusundaki oksidatif parametrelere etkilerinin incelenmesi amaçlanmıştır. Çalışmada 200-250 g ağırlığında 42 adet Wistar-Albino cinsi erkek rat kullanıldı. Diyabet, Streptozotosin (STZ) enjeksiyonu ile (ip, 60 mg/kg) oluşturulmuştur. Diyabetik rat grupları kontrol (n=6), tedavisiz (n=12), Bovine Serum Albumin (BSA) (n=12) ve BSA+IGF-I (n=12) olarak 4 ana gruba ayrılmıştır. Kontrol grubu hariç ratlarda, anestezi altında, sırtlarında orta hattın iki yanında eksizyonel kesi yaraları oluşturulmuştur. IGF-I tedavili gruplardaki ratların yaralarına hergün topikal yolla BSA içerisinde IGF-I (1,5 ng/ml) uygulanmıştır. Uygulamalardan sonra iyileşmenin 3 ve 7. günlerinde ratlar feda edildi. Çıkarılan yara dokularının tiyobarbitürik asit reaktif türleri (TBARS), glutatyon (GSH), nitrik oksit (NOx) ve askorbik asit (AA) seviyeleri spektrofotometrik yöntemle ölçüldü. Sonuçlar aritmetik ortalama ± standart sapma olarak ifade edildi ve Mann-Whitney U testi ile değerlendirildi (p<0,05). IGF-I'in iyileşmenin erken evrelerinde yara dokusu TBARS seviyelerini arttırırken, ileri evrelerinde ise azalttığı görülmüştür. IGF-I tedavili grupların NOx seviyeleri yedinci günde diğer gruplarla karşılaştırıldığında arttırdığı görülmüştür. Enzimatik olmayan antioksidan seviyelerini arttırarak yara dokusu antioksidan kapasitesinin artmasına katkıda bulunduğu düşünülmektedir. Bu bilgiler ışığında, diyabetik yaralarda topikal IGF-I uygulamasının zamana bağlı olarak oksidatif strese karşı koruyucu olabileceği düşünülmektedir.