Akademik Veri Yönetim Sistemi
Tezin Türü: Yüksek Lisans
Tezin Yürütüldüğü Kurum: Gazi Üniversitesi, Fen Bilimleri Enstitüsü, Türkiye
Tezin Onay Tarihi: 2019
Tezin Dili: Türkçe
Öğrenci: NESRİN GİZEM ÇAKIR
Danışman: MEHMET ORHAN
Özet:Tüm mühendislik yapıları (binalar, demiryolu, karayolu, havaalanı, metro vd.) bir zemine oturmakta ve zaman zaman fiziksel, mühendislik özellikleri itibariyle problemli zemin koşulları ile karşılaşılmaktadır. Geoteknik mühendisliği uygulamalarında proje alanı; zemin koşulları, tasarım ve yapım yöntemleri açısından önemli bir etkiye sahiptir. Problemli zemin koşulları projenin yapılabilirliğini etkiler ve önemli sorunlara yol açabilir. Bu açıdan problemli zeminlerin iyileştirilmesi gerekmektedir. Teknolojik gelişmelere bağlı olarak yeni cihaz ve makinaların üretilmesiyle farklı zemin iyileştirme yöntemleri de ortaya konmuştur. Türkiye’de problemli zeminlerde çalışma zorunluluğu arttığından bu yana farklı zemin iyileştirme uygulamalarının kullanımı da yaygınlaşmıştır. Uygulamaya başlamadan önce yapılması gereken ilk şey öngörülen tasarım kriterlerine ulaşmak için uygulanacak zemin iyileştirme yönteminin geoteknik mühendisi tarafından iyice anlaşılmasıdır. Türkiye’de geoteknik mühendisliği uygulamalarında zemin iyileştirme yöntemi olarak Derin Karıştırma Yöntemi ilk akla gelen yöntem değildir. Buna karşın Japonya menşeili Derin Karıştırma Yöntemi (Deep-Mixing) ile zemin iyileştirmeleri dünyada 1960’lardan itibaren oldukça tercih edilen bir yöntem olmuştur. Öyle ki bu konuda bir çok araştırmacı çok kapsamlı yayınlar ortaya koymuş ancak ülkemizdeki mühendisleri bilgilendirecek kapsamda çeviriler, ayrıntılı anlatımlara literatürde rastlanmamaktadır. Bu çalışmada, çeşitli Derin Karıştırma Yöntemleri ile ilgili detaylı bir araştırma yapılmaya çalışılmıştır. Bu kapsamda; yöntemin tarihsel araştırması, sınıflandırma ölçütleri, ana yöntemlerin açıklanması, uygulama alanları, yöntemin alternatif yöntemlere göre avantaj ve dezavantajları bahsedilmiş; yirmi dört farklı Derin Karıştırma Yöntemi’ni açıklayan ve kendi içinde kıyaslanmasını sağlayan özet tablolara yer verilmiş ve son olarak bir yol dolgusu tabanının derin karıştırma yöntemi ile iyileştirildiği ve stabilite probleminin farklı hesap ve analiz teknikleri kullanılarak çözüldüğü örnek tasarım ele alınmıştır. Ayrıca bu çalışmada Derin Karıştırma Yöntemi’nin kullanım alanının genişliğine de dikkat çekilmek istenmiştir. Çok çeşitli geoteknik problemleri çözmek için bu yöntemin kullanımının artmasını sağlamak amaçlanmıştır.