Akademik Veri Yönetim Sistemi
Tezin Türü: Doktora
Tezin Yürütüldüğü Kurum: Gazi Üniversitesi, Sağlık Bilimleri Enstitüsü, Türkiye
Tezin Onay Tarihi: 2017
Öğrenci: MEHMET KALÇAY
Danışman: ALİ CEMAL TINAZ
Özet:Bu tez çalışmasının amacı, tek köklü dişlerde preparasyon sonrasında son irrigasyon ajanı olarak farklı konsantrasyonlarda kullanılan fitik asit solüsyonlarının smear tabakasını uzaklaştırılma etkinliğinin, erozyon ve mikrosertlik üzerindeki etkilerinin diğer irrigasyon solüsyonları ile karşılaştırılmasıdır. Tez hipotezimiz, %1'lik ve %0,5 konsantrasyonlarda kullanılan fitik asit solüsyonunun, konvansiyonel %17 EDTA ile karşılaştırıldığında, dentin'in morfolojisini ve yüzey özelliklerini değiştirmeden, eşdeğer veya daha etkili smear uzaklaştırma etkinliğinin olduğunun gösterilmesidir. Bu çalışmada 135 adet tek köklü, apikal gelişimini tamamlamış çekilmiş alt premolar dişleri kullanıldı. Uzunlukları 18 - 20 mm olan dişler kullanıldı. Koronal-apikal uzunlukları benzer olan dişler kullanılarak standardizasyon sağlandı. 135 adet dişten 60 adet diş taramalı elektron mikroskop değerlendirmesi için, geriye kalan 75 adet diş ise mikrosertlik ölçümleri için ayrıldı. Taramalı elektron mikroskop değerlendirmesi için 60 adet diş, her grupta 15 diş olacak şekilde rastgele 4 gruba ayrıldı. Mikrosertlik deneyi için 75 adet diş, her grupta 15 diş olacak şekilde rastgele 5 gruba ayrıldı. Smear tabaka ve erozyon değerlendirmesi, köklerden alınan vertikal kesitlerin, taramalı elektron mikroskobu altında, x 2000 magnifikasyonda, köklerin koronal, orta ve apikal üçlüsünden alınan görüntüler kullanılarak yapıldı. Yapılan tez çalışmasının sonuçlarına göre %1 fitik asit solüsyonu, solüsyonun konsantrasyonu yarı yarıya azaltılsa bile (%0,5 fitik asit), konvansiyonel şelasyon ajanı %17 EDTA'dan smear tabakasını uzaklaştırma kabiliyeti açısından daha etkilidir. Fitik asit solüsyonunun, kök kanal sisteminde meydana getirdiği olumlu ve olumsuz etkilerin daha iyi anlaşılması, kök kanal tedavisinde klinik koşullarda kullanılabilirliğinin değerlendirilmesi için daha fazla in vivo ve in vitro bilimsel çalışmalar yapılması gerekmektedir.