Akademik Veri Yönetim Sistemi
Tezin Türü: Yüksek Lisans
Tezin Yürütüldüğü Kurum: Gazi Üniversitesi, Türkiye
Tezin Onay Tarihi: 2016
Tezin Dili: Türkçe
Öğrenci: Zeynep Kaya
Danışman: SAMİ OĞUZHAN AKBAŞ
Özet:Bu çalışmada derin karıştırma kolonlarının yük-oturma davranışı ve hesaplanan ile yorumlanan kapasiteleri arasındaki ilişkiler, dört farklı sahada gerçekleştirilmiş olan toplam kırk iki adet tam ölçekli eksenel yükleme deney verisi kullanılarak incelenmiştir. Uygulamada yaygın olarak kullanılan kapasite belirleme yöntemi yenilmeye dek sürdürülen tek deneyde ölçümler ile uyumlu sonuçlar ortaya çıkartmıştır. Bunun yanında, hesaplanan emniyetli kapasiteler ve hatta söz konusu kapasitenin %50 üzerindeki yüklerde dahi derin karıştırma test kolonlarında meydana gelen maksimum oturmaların temel tasarımında izin verilebilir oturma miktarlarının oldukça altında kaldığı, birçok deneyde ise elastik bölgenin aşılmadığı gözlenmiştir. Sonuçlar, derin karıştırma kolonlarında uç dayanımının kazık çapının yaklaşık %2-%2,5'i mertebesindeki deplasmanlarda önemli oranda mobilize olduğunu işaret etmektedir. Bu değer beklenildiği üzere fore kazıklardaki deplasmanlardan küçük, çakılan kazıklardan ise büyüktür. Yük artışı ile deformasyonlar arasında elde edilen söz konusu ilişki, derin karıştırma kolonlarının emniyetli taşıma gücü mertebesindeki yükler altında kabul edilebilecek ölçüde oturma yapacağını ifade etmektedir. Bu husus, tipik emniyet katsayıları kullanılması halinde, özel durumlar haricinde derin karıştırma kolonu tasarımında ayrıca bir deformasyon analizine ihtiyaç duyulmayacağını göstermektedir. Deneylerin genellikle son derece düşük deformasyon seviyelerinde sonlandırılmış olması, yük-deplasman eğrilerinin literatürde yer verilen kapasite tahmin yöntemleri kullanılarak yorumlanmasını güçleştirmektedir. Mazurkiewicz, Chin-Konder ve Hirany-Kulhawy yöntemlerinin derin karıştırma kolonları için asgari olarak kazık çapının %2'sine denk gelen düşey deformasyon seviyelerine ulaşan eksenel yükleme deneylerinde kapasitenin tahmininde kullanılabileceği, Brinch-Hansen %80 ve Davisson yöntemlerinin ise fore kazıklarda olduğu gibi derin karıştırma kolonlarında da nihai kapasite tayininde uygun yöntemler olmadıkları sonucuna varılmıştır.