Sıçanlarda streptozosin ile oluşturulmuş diyabetes mellitus modelinde, vaz deferens kasılma yanıtlarına kronik hidrojen sülfür tedavisinin etkisi


Tezin Türü: Tıpta Uzmanlık

Tezin Yürütüldüğü Kurum: Gazi Üniversitesi, Tıp Fakültesi, Türkiye

Tezin Onay Tarihi: 2024

Tezin Dili: Türkçe

Öğrenci: CELİL İLKER AŞKIN

Danışman: Gökçe Sevim Öztürk Fincan

Açık Arşiv Koleksiyonu: AVESİS Açık Erişim Koleksiyonu

Özet:

Sıçanlarda Streptozosin ile Oluşturulmuş Diyabetes Mellitus Modelinde, Vas Deferens Kasılma Yanıtlarına Kronik Hidrojen Sülfür Tedavisinin Etkisi     

       DM otonomik nöropati ile vas deferensi etkileyip kasılma fonksiyonunu bozarak ejakülasyon bozukluğuna neden olmaktadır. Ayrıca inflamasyon, kalsifikasyon, fibrozis gibi yapısal bozukluklara (NF-κβ, IL1-β, TGF-β aracılı) neden olabilmektedir. H2S’nin DM’de nöroprotektif, anti-inflamatuvar, anti-kalsifiye ve anti-fibrotik özellikleri gösterilmiştir. Çalışmamızda DM’nin vas deferens fonksiyonundaki etkisine kronik H2S tedavisinin etkisini incelemeyi amaçladık. Sıçanlar rastgele dört gruba ayrıldı (Kontrol, NaHS, Diyabet, Diyabet+NaHS). Tek doz STZ enjeksiyonu ile (60 mg/kg) diyabet oluşturuldu. Diyabet geliştiği doğrulanarak, 8 hafta boyunca NaHS (5 mg/kg), NaHS verilmeyen gruplara distile su enjekte edildi. Enjeksiyon süresinin ardından hayvanlar sakrifiye edilerek vas deferens çıkarıldı ve şeritler izole organ banyosuna asıldı. KCl (80mM), EAU (1, 2, 4, 8, 16, 32 Hz), NO’nun etkisini değerlendirmek için L-NAME+EAU, Noradrenalin ve α,β-metilen-ATP ile kasılma yanıtları alındı. Western Blot yöntemi ile NF-κβ, IL-1β, TGF-β; H2S sentezleyen CBS ve CSE enzimlerinin ifadelenme düzeyine bakıldı. Prostatik ve epididimal uçlarda diyabetin EAU aracılı kasılma yanıtlarını düşürdüğü, NaHS tedavisi verilmesinin bu düşüşü düzelttiği görülmüştür. Epididimal uçta daha çok etkilenme kaydedilmiştir. NO üretimi inhibe edildiği zaman tüm gruplarda EAU aracılı kasılma yanıtları artmıştır. Bu sonuca göre vas deferens fonksiyonu üzerinde NO’nun düzenleyici bir etkisi olabilir. Prostatik uçta diyabet noradrenalin ve ATP yanıtlarını değiştirmemiştir. Epididimal uçta diyabetin noradrenalin yanıtını azalttığı ve bu azalmanın NaHS tedavisi ile düzeldiği görülürken ATP yanıtları diyabetten etkilenmemiştir. Diyabetin IL-1β, NF-κβ ve TGF- β ifadelenme düzeyini arttırdığı ve NaHS tedavisinin anlamlı olmasa da bu düzeyleri azalttığı gösterilmiştir. NaHS tedavisinin diyabette bozulan vas deferens fonksiyonu üzerinde tedavi edici bir etkisinin olduğu ve bu etkinin presinaptik mekanizma ve yapısal fonksiyonlar üzerindeki düzeltici etki ile olduğu söylenebilir.