Ameliyat sonrası hastaların ağrı kontrolüne yönelik hemşirelerden beklentileri ve hemşirelerin ağrılı hastaya yönelik girişimleri


Tezin Türü: Yüksek Lisans

Tezin Yürütüldüğü Kurum: Gazi Üniversitesi, Sağlık Bilimleri Enstitüsü, Türkiye

Tezin Onay Tarihi: 2011

Öğrenci: TUBA YILMAZER

Danışman: NAİLE BİLGİLİ

Özet:

Bu çalışma Gazi Üniversitesi Sağlık Uygulama ve Araştırma Merkezi nin Genel Cerrahi, Kalp Damar Cerrahisi, Göğüs Cerrahisi, Üroloji, Beyin Cerrahisi ve Ortopedi kliniklerinde yatan hastaların ağrı kontrolüne yönelik hemşirelerden beklentileri ve hemşirelerin ağrılı hastaya yönelik girişimlerini belirlemek amacıyla tanımlayıcı olarak yapılmıştır. Araştırmanın örneklemini 315 hasta ve cerrahi kliniklerinde çalışan 63 hemşire oluşturmaktadır. Araştırmacı tarafından hazırlanan anketler ile toplanan veriler sayı, yüzde, ortalama, standart sapma kullanılarak değerlendirilmiştir. Hastaların yaş ortalamasının 52.23 olduğu, %55.6 sının erkek, %56.2 sinin eğitiminin ilkokul ve altı, %42.5 inin ev hanımı, %62.9 unun daha önce ameliyat deneyimi olduğu saptanmıştır. Hastaların ağrı kontrolüne yönelik beklentilerinin başında; hemşirelerin ağrıyı dikkate alması, önemsemesi (%100) ve ağrının azalma durumunu takip etmesi (%100) gelmektedir. Araştırmaya katılan hemşirelerin yaş ortalamasının 29.38 olduğu, %27.0 ının çalışma yılının 1-5 yıl olduğu, çoğunluğunun lisans (% 79.4) mezunu olduğu saptanmıştır. Hemşirelerin çoğu doktor istemine göre farmakolojik yöntemleri uygulamakta ve ağrıyı azaltmak için uygun bir pozisyon vermektedir. Bu uygulamaları farmakolojik yöntemlerin yan etkilerini gözlemleme (%90.5), ağrı durumunu tekrar kontrol etme (%90.5), gerekli durumlarda sıcak/soğuk uygulama yapma (%74.6), kol, bacak, yürüme gibi egzersizler yaptırma (%71.4), gevşeme egzersizlerini uygulama (%60.3), masaj yapma (%22.2) izlemektedir. Hemşirelerin özellikle farmakolojik olmayan yöntemleri daha az uygulama nedenlerinin arasında hemşire sayısının yeterli olmaması, hastaların ağrı kontrolüne yönelik uygulamalara isteksiz olması, yeterli vakit olmaması, ağrı kontrolüne yönelik bilgi eksikliği yer almaktadır.