Akademik Veri Yönetim Sistemi
Tezin Türü: Yüksek Lisans
Tezin Yürütüldüğü Kurum: Gazi Üniversitesi, Sağlık Bilimleri Enstitüsü, Türkiye
Tezin Onay Tarihi: 2017
Öğrenci: SEVİM BEYZA ÖLMEZ
Danışman: SELDA BAŞAR
Özet:Bu çalışmanın amacı, medial menisküs yırtığı sonrası artroskopik menisküs tamiri (MT cerrahi sonrası 1,5 yıl) veya parsiyel menisektomi (PM cerrahi sonrası 8 ay) uygulanan hastaların denge, propriosepsiyon, kas kuvveti ve fonksiyonel performansını sağlıklı kontrol grubuyla karşılaştırmaktır. Artroskopik medial menisküs tamiri uygulanan (yaş: 28,6 ± 9,6 yıl) 14 erkek hasta, artroskopik parsiyel medial menisektomi uygulanan (yaş: 35,3 ± 7,3 yıl) 14 erkek hasta ve 14 sağlıklı erkek kontrol (yaş: 29,2 ± 6,6 yıl) dahil edildi. Her üç gruba; 20° ve 40° fleksiyon açılarında diz propriosepsiyon testi, statik ve dinamik postüral stabilite, izokinetik kuvvet testi, tek bacak yatay ve dikey sıçrama testleri ile Lysholm skorlaması, Tegner aktivite skalası ve The Western Ontario Meniscal Evaluation Tool (WOMET) anketleri uygulandı. Artroskopik menisküs tamiri veya parsiyel menisektomi uygulanan hastaların cerrahi sonrası tüm yönlerdeki statik postüral stabilite ve salınım indekslerinin, hem sağlam ekstremite seviyesini hem de sağlıklı kişilerin seviyesini yakalamasına rağmen (p>0,05), dinamik postüral stabilite eksikliği olduğu saptandı (p<0,05). Menisküs yırtığının tamir edilmesi veya çıkarılması, orta dereceli fleksiyon açılarında diz propriosepsiyonunu etkilemezken (p>0.05), düşük dereceli fleksiyon açılarında diz propriosepsiyonunu azalttığı tespit edildi (p<0,05). MT hastalarında ameliyatlı ekstremitenin hamstring kas kuvveti, sağlam ekstremiteden daha zayıf olduğu, PM hastalarında ise hem sağlam ekstremiteye hem de sağlıklı bireylere oranla kuadriseps kas kuvveti kaybının devam ettiği belirlendi (p<0,05). MT ve PM hastalarında fonksiyonel performansın sağlıklı bireylerden daha düşük olduğu saptandı (p<0,05). Her iki grup normal aktivite seviyesindeydi (p>0,05). Hem MT hem de PM gruplarında subjektif fonksiyonel durumun ve yaşam kalitesinin olumsuz etkileniminin devam ettiği kaydedildi (p<0,05). Bu çalışmada, MT ve PM cerrahisinin postüral stabilite, kas kuvveti ve fonksiyonel performans üzerine etkisinin farklı, propriosepsiyon üzerine etkisinin ise benzer bulundu. Sonuç olarak, her iki cerrahi grubunda da postüral stabilite, propriosepsiyon, kas kuvveti ve fonksiyonel performansı arttıracak nöromusküler rehabilitasyon programlarının erken dönemde planlanması gerektiğine karar verildi.