Spor yöneticilerinin karar verme stilleri ile problem çözme becerileri üzerine bir araştırma


Tezin Türü: Doktora

Tezin Yürütüldüğü Kurum: Gazi Üniversitesi, Sağlık Bilimleri Enstitüsü, Türkiye

Tezin Onay Tarihi: 2013

Öğrenci: NEVZAT DİNÇER

Danışman: AHMET AZMİ YETİM

Özet:

Bu araştırma; Spor Genel Müdürlüğü merkez ve taşra teşkilatı ile Bağımsız Spor Federasyonlarında görev yapan spor yöneticilerinin problem çözme ve karar verme stillerini belirlemek, demografik değişkenlerinin problem çözme ile karar verme stilleri üzerindeki etkisini araştırmak ve problem çözme ile karar verme stilleri arasında bir ilişki olup olmadığını ortaya koymak amacıyla yapılmıştır. Araştırmanın örneklem grubu toplam 215 spor yöneticisinden oluşmaktadır. Araştırmada veri toplama aracı olarak Heppner ve Petersen (1982) tarafından geliştirilen ve Şahin, Şahin ve Heppner (1993) tarafından Türkçe ye uyarlanan "Problem Çözme Envanteri"dir. Diğer ölçek ise Mann ve ark (1998), tarafından geliştirilen ve Deniz (2004) tarafından Türkçe ye uyarlanan Melbourne Karar Verme Ölçeği dir. Spor yöneticilerinin karar vermede özsaygı ve karar verme stilleri ölçek puanlarının eğitim seviyesine göre anlamlı düzeyde farklılık gösterdiği belirlenmiştir (p<0,05). Spor yöneticilerinin karar verme özsaygı, dikkatli karar verme ve erteleyici karar verme alt boyutlarında ölçek puanlarının mezun olunan alana göre anlamlı düzeyde farklılık göstermediği tespit edilmiştir(p> 0,05). Kaçıngan karar verme ve panik karar verme alt boyutlarının ise anlamlı farklılık gösterdiği belirlenmiştir (p<0,05). Katılımcıların hizmet süresine göre karar vermede özsaygı, dikkatli karar verme, kaçıngan karar verme, panik karar verme puanlarının anlamlı düzeyde farklılık gösterdiği belirlenmiştir (p< 0,05). Spor yöneticilerinin problem çözme becerileri eğitim düzeyine göre karşılaştırıldığında; aceleci yaklaşım, düşünen yaklaşım, değerlendirici yaklaşım, kendine güvenli yaklaşım, planlı yaklaşım alt boyut puanlarının istatistiksel olarak anlamlı düzeyde farklılık gösterdiği tespit edilmiştir (p<0,05). Spor yöneticilerinin Problem çözme becerileri hizmet süresine göre karşılaştırıldığında; tüm alt boyutlarda anlamlı farklılık olduğu görülmüştür (p<0,05). Spor yöneticilerinin görevli oldukları birime problem çözme ölçeği alt boyutları incelendiğinde; merkez ve taşra teşkilatında çalışan spor yöneticileri arasında anlamlı farklılık tespit edilmemiştir (p>0,05). Sonuç olarak; spor yöneticilerinin çok azının alan mezunu olduğu görülmektedir. Yöneticilik kariyerinin ilk yıllarında spor yöneticilerinin daha çok kaçıngan karar verme stilini kullandıkları görülmektedir. Eğitim seviyesi daha düşük olan yöneticilerin kaçıngan karar verme stilline daha yatkın olduklarını ifade edebiliriz. Ayrıca spor yöneticilerinin çoğunlukla dikkatli karar verme stilini tercih ettikleri görülmektedir. Eğitim düzeyi yükseldikçe spor yöneticilerinin problem çözme becerilerinin de yükseldiği söylenebilir. Yöneticilik sürelerinin ilk yıllarında yöneticilerin problem çözmede başarısız oldukları ilerleyen yıllarda problem çözme becerilerinin geliştiği görülmektedir.