İmplant Üstü Sabit Protezlerde Alt Yapıda Kullanılan Farklı Materyaller Ve Konnektör Tasarımlarının Stres Dağılımına Etkisinin 3 Boyutlu Sonlu Elemanlar Yöntemiyle Değerlendirilmesi


Tezin Türü: Doktora

Tezin Yürütüldüğü Kurum: Gazi Üniversitesi, Türkiye

Tezin Onay Tarihi: 2015

Tezin Dili: Türkçe

Öğrenci: Hakan Arınç

Danışman: Caner Yılmaz

Açık Arşiv Koleksiyonu: AVESİS Açık Erişim Koleksiyonu

Özet:

Bu çalışmada, implant üstü sabit protezlerde farklı alt yapı materyalleri ve konnektör kalınlıklarının stres dağılımına etkisinin araştırılması amaçlanmıştır. Bu doğrultuda oluşturulan modellerde 2, 3 ve 4 mm konnektör kalınlığına sahip alt yapı tasarlandı ve sonlu elemanlar analizi yöntemine hazır hale getirildi. Krom-kobalt, Zirkonya, Zirkonya ile güçlendirilmiş kompozit ve Polimetil metakrilat olmak üzere dört farklı alt yapı materyali tanımlandı. Vertikal yönde ve oblik yönde kuvvet uygulandı. Oluşan stresler çekme, basma ve von Mises stresi olarak araştırıldı. Bu çalışma sonucunda; bütün modellerde kortikal kemikte oluşan çekme ve basma stresleri, trabeküler kemikte oluşan streslerden daha yüksek bulunmuştur. Bütün modellerde, oblik yüklerde oluşan basma, çekme ve von Mises stresi değerleri, vertikal yüklerde oluşan streslerden daha yüksek bulunmuştur. Vertikal yüklemede; bütün modellerde anterior ve posterior implantlarda oluşan streslerin yakın olduğu görülürken, oblik yüklemede; bütün modellerde anterior implantta daha fazla stes oluştuğu bulunmuştur. Vertikal yüklemede; implantlarda oluşan en yüksek von Mises değerlerinin konnektör kalınlığından fazla etkilemediği, ancak farklı materyal kullanımının stres değerlerini etkilediği saptanmıştır. Oblik yüklemede; Zirkonya dışındaki modellerde konnektör kalınlığındaki değişim, implantlarda oluşan stresleri etkilememiştir. Zirkonya modelde implantlarda oluşan en düşük stres 2 mm konnektör kalınlığına sahip modelde oluşmuştur. Vertikal yüklemede; PMMA modellerde kortikal kemikte oluşan en yüksek çekme stresi değerleri diğer modellerde oluşan stres değerlerinden daha düşüktür. Konnektör kalınlığındaki değişim, kortikal kemikte oluşan en yüksek çekme stresi değerlerini etkilememiştir. Oblik yüklemede; kortikal kemikte oluşan en yüksek çekme stresi değerleri PMMA modellerde görülmüştür. Vertikal yüklemede; kortikal kemikte oluşan en yüksek basma stresi değerleri, materyal seçiminden ve konnektör kalınlığındaki değişimden etkilenmemektedir. Oblik yüklemede; kortikal kemikte oluşan en yüksek basma stresi değerleri PMMA ve Zirkonya ile güçlendirilmiş kompozit modellerde daha yüksektir. Vertikal yüklemede; trabeküler kemikte oluşan çekme ve basma stresleri bütün modellerde benzer bulunmuştur. Oblik yüklemede; en yüksek çekme ve basma stresleri değerleri PMMA ve Zirkonya ile güçlendirilmiş kompozit alt yapı modellerinde oluşmuştur. En düşük stresler 2 mm konnektör kalınlığına sahip modellerde oluşmuştur.