Akademik Veri Yönetim Sistemi
Tezin Türü: Tıpta Uzmanlık
Tezin Yürütüldüğü Kurum: Gazi Üniversitesi, Tıp Fakültesi, Türkiye
Tezin Onay Tarihi: 2020
Tezin Dili: Türkçe
Öğrenci: Dr. Aysu SADİOĞLU
Danışman: ÖZGÜR EKİNCİ
Özet:Akciğer kanseri, tüm Dünya’da kansere bağlı mortalitenin önde gelen nedenidir. Akciğer kanserinde 5 yıllık sağ kalım hemen tüm akciğer kanseri evrelerinde %50’nin altındadır. Yeni nesil dizileme (YND) yöntemi, moleküler profile dayanarak hedeflendirilmiş tedavi sunulmasını sağlayabilir. Çalışmamızda, küçük hücreli dışı akciğer karsinomu (KHDAK) tanısı alan hastaların YND yöntemi ile tümörlerindeki gen değişikliklerini tanımlamak, bu değişikliklerin hastaların klinik özellikleri ile olan ilişkilerini tespit etmek ve kişiselleştirilmiş tedavileri için yol gösterici olmak amaçlanmıştır. Çalışmamızda 2018-2019 yılları arasında başvuran 1500 KHDK tanılı hastalara ait 1364 tümör dokusu ve 136 plazma örneğinin gen değişiklikleri QIAGEN GeneReader YND sistemi kullanılarak analiz edildi. KHDAK’lerde KRAS %22,5 oranı ile en sık mutasyon görülen gendi. Sık görülen diğer gen değişikliklikleri, EGFR (%16,1), STK11 (%6,8), PIK3CA (%5,7), BRAF (%3,2), SMAD4 (%2,5), ERBB2 (%1,2), NRAS mutasyonu (%1) ve EGFR (%12,1), FGFR1 (%5,6), MET (%6,1), ERBB2 amplifikasyonudur (%3,9). EGFR gen değişikliği kadınlarda, KRAS mutasyonu erkeklerde daha sıktı (p<0,001). PIK3CA mutasyonu, Skuamöz hücreli karsinomda (SHK), adenokarsinoma (ADK) 167 (p=0,001), EGFR ve KRAS mutasyonu ADK’lerde SHK’lere göre daha yüksek oranda saptandı (p<0,001). EGFR amplifikasyonu ile EGFR mutasyonlarının (p<0,001) ve KRAS ile STK11 mutasyonlarının birlikte görülme oranları (p=0,008) istatistiksel olarak anlamlıdır. İnvaziv müsinöz ADK’lerde KRAS mutasyonu diğer KHDAK’lere göre daha sıktı (p<0,001). Sonuç olarak, tümörlerin mutasyon profilininin doğru ve hızlı bir şekilde değerlendirilmesini, düşük düzeylerde bile ortaya çıkan gen değişikliklerininin tespit edilmesini ve akılcı tedavi kararları alınmasını sağlayan YND yöntemi ile çalışmamızda, KHDAK’lerin mutasyon profilinin ve klinik verilerle olan ilişkisinin literatürdeki diğer çalışmalar ile çoğunlukla benzer olduğu görüldü.