Akademik Veri Yönetim Sistemi
Tezin Türü: Yüksek Lisans
Tezin Yürütüldüğü Kurum: Gazi Üniversitesi, Sağlık Bilimleri Enstitüsü, FİZYOLOJİ ANABİLİM DALI, Türkiye
Tezin Onay Tarihi: 2020
Tezin Dili: Türkçe
Öğrenci: ÇAĞRI ALP DÜZ
Danışman: Çiğdem Özer
Özet:
Genetik faktörler, beslenme alışkanlıkları ve sedanter yaşam gibi etkenler sonucu görülen
diabetes mellitus (DM) hastalığına sahip kişi sayısı her geçen yıl artmaktadır. Ölüm
nedenleri arasında üst sıralarda yer alan diyabetin ana morbidite ve mortalite nedenlerinden
birisi insidansı %30-40 olan diyabetik nefropatidir (DN). Bu nedenle diyabet tedavisinde
nefropati ana hedeflerden birisidir. Karaciğer, beyin, kalp ve koroner arterde sentezlenen
adropin insülin duyarlılığında, glukoz intoleransında, enerji homeostazisinde rol oynar ve
düşük adropin seviyeleri çeşitli patolojik değişiklikler ile ilişkilidir. Çalışmamızda sıçanlarda
streptozotosin (STZ) ile oluşturulan DN’de sistemik adropin uygulamasının böbrek dokusu
üzerine biyokimyasal ve morfolojik etkilerini incelemeyi amaçladık. 28 adet Wistar albino
sıçan 4 gruba ayrıldı: 1. Kontrol (K), 2. Adropin (A), 3.Diyabet (D), 4. Diyabet+Adropin
(D+A). Diyabet gruplarına tek doz, intraperitoneal (ip) olarak 65 mg/kg STZ uygulanırken,
kontrol ve adropin gruplarına STZ çözücüsü uygulandı. Adropin gruplarına STZ ve/veya
STZ çözücüsü verilmesinden 8 hafta sonra 10 gün boyunca ip olarak günde 2 defa 450
nmol/ kg adropin uygulaması yapıldı. Kontrol ve diyabet gruplarına ise 8 haftayı takiben 10
gün, günde 2 defa % 0.9 serum fizyolojik (SF) verildi. Denekler son doz uygulamasından 1
gün sonra ketamin-ksilazin anestezi altında intrakardiyak kan alınarak feda edildi. Çalışma
sonunda böbrek dokusunda total oksidan, malondialdehit (MDA), glutatyon (GSH), vasküler
endotelyal büyüme faktörü (VEGF) ve tümör nekrozis faktör-alfa (TNF-ɑ) seviyeleri,
glomerüler çap, glomerüler bazal membran kalınlığı ölçüldü ve kollajen lif yoğunluğu
değerlendirildi. Sonuçlar IBM SPSS Statics 22 programında karşılaştırıldı ve p<0,05 değeri
istatistiksel olarak anlamlı kabul edildi. Diyabet grubunda kontrol ve adropin grupları ile
karşılaştırıldığında yüksek MDA, TOS (p<0,05), VEGF (p<0,05) ve TNF-ɑ (p<0,05)
seviyelerinde, glomerüler çap (p<0,05), kollajen lif yoğunluğu (p<0,05) ve glomerüler bazal
membran kalınlığı (p<0,05) bulundu. Diyabet+Adropin grubunda diyabet grubuna göre
azalmış VEGF (p<0,05) ve TOS seviyeleri (p<0,05), kollajen lif yoğunluğu (p<0,05),
glomerüler çap (p<0,05), ve bazal membran kalınlığı (p<0,05) tespit edildi
Anahtar Kelimeler : Adropin, Diyabetik Nefropati, Oksidatif Stres