Akademik Veri Yönetim Sistemi
Tezin Türü: Tıpta Uzmanlık
Tezin Yürütüldüğü Kurum: Gazi Üniversitesi, Tıp Fakültesi, Türkiye
Tezin Onay Tarihi: 2019
Tezin Dili: Türkçe
Öğrenci: ERTUĞRUL DEMİREL
Danışman: MEHMET AYHAN KARAKOÇ
Özet:Bu çalışmada diyabetik nöropati etyopatogenezinde oksidatif stresin rolünün ve diyabetik nöropati tanısındaki yerinin araştırılması amaçlanmıştır. Oksidatif stress belirteci olarak dinamik tiyol disülfid dengesi seçilmiştir. Çalışmamız prospektif, kesitsel, olgu kontrol çalışması olarak planlanmıştır. Çalışmaya katılacak hastalar 01.07.18 01.01.19 tarihleri arasında Gazi Üniversitesi Tıp Fakültesi Hastanesi‘ne başvuran Tip 2 Diabetes Mellitus hastaları arasından seçildi. Birleşik Krallık Nöropati Tarama Testi ile nöropati varlığı/yokluğuna göre 2 gruba ayrıldı. 36 Nöropatili, 29 Nöropatisi olmayan hasta çalışmaya dahil edildi. Hastaların demografik verileri muayene sırasında kaydedildi. Biyokimyasal verileri Gazi Üniversitesi Hastanesi Sisteminden tarandı. Hasta ve kontrollerden alınan serum örneklerinden total tiyol, native tiyol, disülfid düzeyleri ölçüldü ve disülfid/total tiyol, native tiyol/total tiyol, disülfid/native tiyol düzeyleri hesaplandı. Gruplar arasında yaş, BKİ, HT varlığı, diyabet süresi ve diyabet tedavisi açısından anlamlı fark izlenmedi(p= 0,149/0,322/0,209/0,523). Ayrıca HbA1c, Açlık Kan Şekeri, BUN, Kreatinin, AST, ALT, Total Kolesterol, Trigliserid, LDL, HDL düzeyleri de benzerdi(p=0,630/ 0,915/ 0,353/ 0,156/ 0,579/ 0,812/ 0,054/ 0,668/ 0,069/ 0,447/ 0,372). Nöropatili ve Nöropatisiz hastalar arasında total tiyol, disülfid düzeyleri ve disülfid/total 76 tiyol, disülfid/native tiyol, native tiyol/total tiyol oranları arasında anlamlı fark izlenmezken(p=0,868/ 0,316/ 0,170/ 0,136/ 0,170), native tiyol düzeyleri düzeyleri nöropati grubunda daha düşük saptandı(p= 0,041). Gruplar arasında cinsiyet açısından eşitsizlik mevcut olduğundan iki yönlü varyans analiz ile native tiyol düzeyleri cinsiyet ve nöropati açısından test edildi. Yapılan analiz sonucunda cinsiyete göre native tiyol düzeylerinde anlamlı fark izlenirken(p=0,035), nöropati durumuna göre ise fark izlenmedi(p=0,07). Çalışmamızda nöropatisi olan ve olmayan diyabetik hasta grupları arasında dinamik tiyol--disülfid dengesi açısından anlamlı fark olmadığı saptandı. Bu etyopatgenezdeki mekanizmaların çeşitliliği ile ilişkilendirilebilir ve oksidatif hasarın diyabetik nöropati gelişimini açıklamada tek başına yetersiz kaldığını göstermektedir. Tiyol--disülfid dengesinin, nöropati tanısında güvenilir bir belirteç olmadığı görüldü. Bunun yanında kadınlarda native tiyol seviyelerinin erkeklere göre daha düşük olduğu izlendi. DM‘lu kadınlardaki düşük native tiyol seviyelerinin, tip 2 diyabetli kadın hastaların oksidatif strese daha duyarlı olabileceğini düşündürtmektedir.