MENSTRÜEL DÖNGÜDE SIÇAN UTERUS EPİTELİNDE SIKI VE OLUKLU BAĞLANTI PROTEİNLERİNİN DAĞILIMLARININ İMMÜNOHİSTOKİMYASAL OLARAK BELİRLENMESİ

---

Tezin Türü: Doktora

Tezin Yürütüldüğü Kurum: Gazi Üniversitesi, Sağlık Bilimleri Enstitüsü, Türkiye

Tezin Onay Tarihi: 2008

Tezin Dili: Türkçe

Öğrenci: Eran Orhan SÖZEN

Danışman: DENİZ ERDOĞAN

Açık Arşiv Koleksiyonu: AVESİS Açık Erişim Koleksiyonu

Özet:

Epitel dokusunun sürekliliği, seçici geçirgenliği, komşu hücreler arasındaki madde iletişimi epitel hücreleri arasındaki yan yüz bağlantı birimleri ile gerçekleşir. Beş bileşenden oluşan bağlantı birimlerinden sıkı bağlantılar, epitel hücreleri arasındaki bağlantıda esas rolü üstlenirken, oluklu bağlantı epitel dokusunda hücrelerarası alana materyal geçişi olmaksızın, hücrelerin karşılıklı iletişimine olanak vermektedir. Menstruel döngüde ovaryum hormonları sıkı bağlantı birimlerinin boyutlarında ve oluklu bağlantı birimlerinin sayısı ve boyutlarında da değişikliğe neden olmaktadır. Çalışmamızda sıçanlarda farklı menstrüel döngü evrelerinde, uterus yüzey ve bez epitelindeki sıkı bağlantı birimlerini oluşturan proteinlerden Klaudin 5 ve 7, ZO-1, JAM–1 ve oluklu bağlantı proteini Konneksin 43 dağılımlarını immünohistokimyasal olarak inceleyerek, değişiklikler belirlendi. Menstrüel döngünün diöstrus, proöstrus ve östrus evrelerinde ZO-1, klaudin 5, JAM-1 tutulumu yüzey epiteli ve bez epitelinde apikal hücre zarı ve yan yüz apikal bölgelerinde gözlenmiştir. Yüzey epiteli hücrelerinde sitoplazmik tepkimede de izlenmiştir. Bu evrelerde konneksin 43, özellikle yüzey epitelinde daha belirgin olmak üzere bazal hücre zarı ve hücre yan yüz bazolateral bölgelerinde görülmektedir. Metaöstrus evresinde konneksin 43 tutulumu apikal sitoplazma ve zarda kuvvetli düzeyde olurken, diğer antikorlarda en zayıf reaktivite gösteren evre olmuştur. Sonuç olarak; metaöstrus döneminde konneksin 43 dışında diğer tüm antikorların zayıf reaktivite göstermesinin ovülasyon sonrasına denk gelen bu evrede bağlantı birimlerinin zayıflayarak olası gebelik için implantasyon penceresi oluşturduğu, konneksin 43’ünde implantasyon için hücreler arası iletişimi sağladığı, kanısına varılmıştır.