Ortaokul öğrencilerinin okula bağlanma düzeyleri ile akran ilişkileri ve okul motivasyonu arasındaki ilişkiler


Tezin Türü: Yüksek Lisans

Tezin Yürütüldüğü Kurum: Gazi Üniversitesi, Eğitim Bilimleri Enstitüsü, Türkiye

Tezin Onay Tarihi: 2019

Tezin Dili: Türkçe

Öğrenci: DÖNE ELİF YAŞAR

Danışman: KEMAL ÖZTEMEL

Özet:

Bu araştırmanın amacı ortaokul öğrencilerinin okul motivasyonu ve akran ilişkileri düzeylerinin okula bağlanma toplam puanı ile öğretmene bağlanma, arkadaşa bağlanma ve okula bağlanma alt ölçek puanlarını yordayıp yordamadığını incelemektir. Buna ek olarak ortaokul öğrencilerinin okula bağlanma toplam puanı ve alt ölçek puanlarının cinsiyet, sınıf düzeyi, okuldaki ders dışı etkinliklere katılma durumu, anne baba birliktelik durumu ve anne baba eğitim durumu değişkenlerine göre istatistiksel olarak anlamlı düzeyde farklılaşıp farklılaşmadığını incelemek de amaçlanmıştır. Araştırmaya 265 kız, 237 erkek toplam 502 ortaokul öğrencisi katılmıştır. Öğrencilerin 269’u 7. sınıf ve 233’ü 8. sınıf öğrencisidir. Veri toplama aracı olarak Çocuk ve Ergenler İçin Okula Bağlanma Ölçeği (ÇEOBÖ), Okul Motivasyonu Ölçeği (OMÖ), Akran İlişkileri Ölçeği (AİÖ) ve Kişisel Bilgi Formu kullanılmıştır. Verilerin analizinde çoklu regresyon analizi, ANOVA ve t testi kullanılmıştır. Yapılan çoklu regresyon analizi bulgularına göre okul motivasyonu ve akran ilişkileri değişkenlerin okula bağlanmanın istatistiksel olarak anlamlı bir yordayıcısıdır. Akran ilişkileri okula bağlanma toplam varyansını kendi başına %10’unu, okul motivasyonuise kendi başına okula bağlanma toplam varyansın %6’sını açıklamaktadır. Öğrencilerin okul motivasyonu düzeylerinin akran ilişkileri değişkenine göre öğretmene bağlanmanın daha anlamlı bir yordayıcısı olduğu ve kendi başına toplam varyansının %9unu açıkladığı bulunmuştur.Akran İlişkileri değişkeni ise kendi başına arkadaşa bağlanma toplam varyansının %20’sini açıklamaktadır.Öğrencilerin okula bağlanma düzeyleri cinsiyetlerine göre istatistiksel olarak anlamlı düzeyde farklılaşmamıştır. Sınıf düzeyi ve ders dışı etkinliklere katılma durumuna göre anlamlı farkların oluştuğu görülmüştür. Elde edilen sonuçlar literatür çerçevesinde tartışılmış ve önerilerde bulunulmuştur.