Akademik Veri Yönetim Sistemi
Tezin Türü: Tıpta Uzmanlık
Tezin Yürütüldüğü Kurum: Gazi Üniversitesi, Tıp Fakültesi, Türkiye
Tezin Onay Tarihi: 2013
Öğrenci: VOLKAN ŞIVGIN
Danışman: ZERRİN ÖZKÖSE ŞATIRLAR
Özet:Bu tez çalışmasında desfluran ve sevofluranın, diyabet oluşturulan ratların karaciğerleri üzerine histopatolojik ve biyokimyasal açıdan etkilerinin araştırılması amaçlanmıştır. Etik kurul onayı alındıktan sonra, 36 adet rat, rastgele 6 gruba ayrıldılar: Kontrol (grup K), diyabet kontrol (grup DK), desfluran (grup D), sevofluran (grup S), diyabet-desfluran (grup DD) ve diyabet-sevofluran (grup DS). Diyabet gruplarına 55 mg/kg streptozotosin tek doz intraperitoneal olarak uygulandı. 72. saat kan şekeri 250 mg/dl ve üzerinde saptananlar diyabetik olarak kabul edildi ve 4 hafta sonunda minimum alveoler konsantrasyon (MAK) ratlar için 1 olacak şekilde, desfluran %6 ve sevofluran %2 oranında 4 L/dk %100 oksijen içinde 2 saat süreyle uygulandı. Anestezi sonrasında tüm ratlara intraperitoneal ketamin (100 mg/kg) verilip abdominal aortadan kan alınarak ötenazi uygulandı. Karaciğer doku örnekleri alındı. Biyokimyasal olarak MDA, CAT, GST, NOS, PON aktiviteleri ve histopatolojik olarak da ortalama hasar skorları (OHS) değerlendirildi. Desfluran ve sevofluran uygulaması karaciğer dokusunda OHS'yi artırmıştı ancak kontrol grubuna göre istatistiksel bir anlamlı değildi. DM'lilerde ise kontrol grubuna göre OHS artmıştı. Diyabetik ratlara desfluran ve sevofluran uygulaması, kontrol diyabet grubuna göre karaciğerde istatistiksel olarak anlamlı olmayan bir OHS artışına neden olmuştu. Diyabet kontrol grubunda, kontrol grubuna göre TBARS, NOS artmıştı; CAT ve GST benzer; PON ise azalmıştı. Desfluran ve sevofluran uygulamasında, kontrol grubuna göre TBARS, NOS artmış, PON azalmıştı; ancak istatistiksel olarak anlamsızdı. CAT ve GST aktiviteleri benzerdi. Diyabetik ratlara desfluran ve sevofluran verildiğinde ise TBARS, NOS, CAT ve GST artmıştı; PON azalmıştı. Sonuçta, desfluran ve sevofluran DM oluşturulan ratlarda hafif orta düzeyde hepatik hasar oluşturduklarını; DM oluşturulmayan ratlarda değişikliğe neden olmadıklarını saptadık. Her iki ajanın da yarattığı hepatik hasarın hafif-orta derecede olması bu ajanların günlük anestezi pratiğinde halen güvenle kullanılabileceğini göstermektedir.