ÜÇ-ALTI YAŞ ARASI FARKLI ASTIM FENOTİPLERİNDEKİ ÇOCUKLARDA BRONŞİYAL HİPERREAKTİVİTE ÖZELLİKLERİ


Tezin Türü: Tıpta Uzmanlık

Tezin Yürütüldüğü Kurum: Gazi Üniversitesi, Tıp Fakültesi, Türkiye

Tezin Onay Tarihi: 2009

Tezin Dili: Türkçe

Öğrenci: AYSEL ÜNLÜSOY AKSU

Danışman: İPEK TÜRKTAŞ

Özet:

Okul öncesi yaş grubunda; aynı klinikle karşımıza çıkan, fakat tedavileri farklı olan vizing fenotipleri bulunmaktadır. Klinik pratikte, bu çocuklar arasında ayırıcı tanı yapmak kolay olmamaktadır. Bu fenotiplerin altta yatan patofizyolojik mekanizmalarının farklı olduğu düşünülmektedir. Astımda direkt ve indirekt yolla bronş hiperreaktivitesini belirleyen, bronş provokasyon testleri patofizyoloji hakkında ipuçları verebilmektedir. Bu nedenle; bu çalışma, astım bölümünde düzenli izlenen üç-altı yaş grubundaki astım fenotipleri arasında, hava yolu duyarlılığı farklarını araştırmak amacıyla yapılmıştır. Metakolin ve adenozin 5’-monofosfat ile yapılan bronş provokasyon testlerine bronkokonstriksiyon yanıtı veren çocukların sayısı; persistan vizing grubunda, epizodik viral vizing grubuna göre daha fazla bulunmuştur. Transkutan oksijen basıncında %15’lik azalmaya yol açan (PC15PtcO2) metakolin dozunun persistan vizingli çocuklarda, epizodik viral vizingli çocuklara göre daha düşük olması; hava yolu duyarlılığının persistan vizingli çocuklarda daha şiddetli olduğunu ortaya çıkartmıştır. Ancak PC15PtcO2 adenozin 5’-monofosfat (AMP) dozu açısından iki grup arasında fark saptanmamıştır. Her iki grup için de, PC15PtcO2 metakolin ve PC15PtcO2 AMP arasında ilişki bulunmamıştır. “Alıcı işlem karakteristiği eğrisi” (ROC eğrisi) kullanılarak, PC15PtcO2 metakolin için %87,2 duyarlılık, %55 seçicilik ile epizodik ve persistan vizing ayrımı için en uygun sınır değer 0,24 mg/ml bulunmuştur. Pozitif olabilirlik oranı (positive LR) 1,94; negatif olabilirlik oranı (negative LR) ise 0,23 bulunmuştur. Adenozin 5’-monofosfat için hesaplanan eğri altında kalan alan anlamlı bulunmamıştır. Persistan vizingli çocukların periferik kan ortalama eozinofil sayıları, epizodik viral vizingli çocuklara göre yüksek saptanmıştır. Ancak iki grup arasında ortalama serum total IgE düzeyleri açısından fark saptanmamıştır. Ayrıca iki grup için de; eozinofil sayısı ile AMP ve metakolin PC15PtcO2; hava yolu cevabı arasında ilişki saptanmamıştır. Çalışmamızın sonuçlarına göre; direkt ve indirekt bronş provokasyon testleri, okul öncesi dönemde vizing fenotipleri arasından gerçek astımlı olanları ayırmada yeterli değildir.