Akademik Veri Yönetim Sistemi
Tezin Türü: Doktora
Tezin Yürütüldüğü Kurum: Gazi Üniversitesi, Sağlık Bilimleri Enstitüsü, Türkiye
Tezin Onay Tarihi: 2013
Öğrenci: TUNCAY SARMAZ
Danışman: REFİA LALE TANER
Özet:Bu çalışmada amaç, ortodontik tedavide kullanılan farklı braket çeşitlerinin serum, idrar ve tükürükteki nikel ve krom seviyelerine etkisini ortaya koymak, tedavi esnasında bu iyonların değişimini göstermek ve bunların ilişkilerini değerlendirmektir. Yaşları 12 ile 21 arasında değişen 51 bireyden tükürük, kan ve idrar örnekleri alınmıştır. Çalışmamızda 3 grup mevcuttur: Konvansiyonel metal braket grubu, Seramik braket grubu ve Self- ligating braket grubu. Beş aşamada bireylerden örnek alınmıştır. 1. ve 2. örnek TKontrol, 3. örnek T1, 4. örnek T2 ve 5. örnek T3 zamanı olarak değerlendirilmiştir. Tüm hastalara çekimsiz sabit ortodontik tedavi uygulanmak üzere planlamaları yapılmıştır. Her bireyde toplam 20 braket ve 4 adet molar tekli tüp kullanılmıştır. Kimyasal analizler Atomik Absorbsiyon Spektrometri aygıtı ile yapılmıştır. İstatistiksel değerlendirmede SPSS 20.0 paket programı kullanılmış olup, gruplar arası karşılaştırmada Kruskal-Wallis testi, grup içi karşılaştırmada Wilcoxon testi kullanılmıştır. Değişkenler arası ilişki Spearmen korelasyon testi ile değerlendirilmiştir. Metal braket ve self ligating braket grubunda, tükürük ve idrardaki nikel ve krom değerleri, sabit ortodontik braketlerin ağza yerleştirildikten sonraki 30 günlük süreçte(T1), Tkontrol dönemine göre artmaktadır. Konvansiyonel metal braket grubundaki iyon salınımı genel olarak estetik braket ve self-ligating braketlere göre daha fazla olmaktadır. Bu fark özellikle T1-T2 dönemlerinde tükürük ve idrarda, kromun, metal braket grubunda diğer gruplara göre artışıyla kendini göstermiştir. Tükürük ve idrar krom değerleri arasında pozitif yönlü orta düzeyde korelasyon bulunmuştur. Sabit ortodontik tedavide kullanılan materyallerden ölçülebilir düzeyde nikel ve krom salınımı olmaktadır. Ancak bu salınım, değerlendirilen zaman aralığında tükürük, kan ve idrar sıvılarında toksik düzeylere ulaşmamaktadır.