Akademik Veri Yönetim Sistemi
Tezin Türü: Yüksek Lisans
Tezin Yürütüldüğü Kurum: Gazi Üniversitesi, Fen Bilimleri Enstitüsü, Türkiye
Tezin Onay Tarihi: 2019
Tezin Dili: Türkçe
Öğrenci: BERNA MUN
Danışman: SEMRA ARSLAN SELÇUK
Özet:Mimarlık eğitimi, doğası itibarı ile öğrenme/öğretme yöntemleri içerisinde en çok “yaparak öğrenme” yöntemine gereksinim duymuştur. Eğitimin hem kalbi hem de beyni olarak nitelendirilebilicek “mimari tasarım stüdyoları” da; öğrencilerin yeni teorileri, fikirleri tartıştıkları ve materyalleri tanıdıkları bir ortam olarak tasarlanmıştır. Günümüzde dijital tasarım ve üretim yöntemlerinin mimari tasarım stüdyolarına entegre olmaya başlamasıyla öğrenciler tasarladıklarını sanal ortamda deneyimleyebilmekte ve seçenekler arasından eniyilenmiş olanı kolaylıkla seçebilmektedirler. Tasarım aşamasında üretim sürecini de tasarlamalarını gerektiren bu araç ve ortamlar sayesinde yaparak öğrenme eylemi devam etmekte ve öğrenciler ürettikleri prototipler ile yenilikçi tektonikleri deneyimleyebilmektedirler. Deneysel strüktürler (pavilions) mimarlık disiplininde olduğu gibi mimarlık eğitiminde de kullanılarak deneyselliği başarılı bir şekilde yapıya dönüştüren tasarımlardır. Ölçekleri farklı olsa da pratikteki uygulamalar için yol göstericidirler. Bu bağlamda, mimarlık eğitiminde “yaparak öğrenme” yaklaşımının en iyi sonuç alındığı tasarım örneklerinin, öğrencilerin ürettiği deneysel strüktürler olduğu söylenebilir. Bu çalışmada tasarım ve üretim aşamalarında öğrencilerin yer aldığı ve yaparak öğrenme modelinden yararlanılarak oluşturulan deneysel strüktürlerin “sayısal tasarım ve üretim yöntemleri” ile birlikte ele alındığında mimarlık eğitimine ne gibi katkılar sunduğu sorusuna cevap aranmıştır. Son yıllarda üretilen 14 uygulama örneği üzerinden “yaparak öğrenme” yaklaşımının mimarlık eğitiminde nasıl bir araştırma ve öğrenme alanı olabileceği sorgulanmıştır.